۲۶ کمیسر باکو ( انگلیسی: 26 Baku Commissars ) اعضای بلشویک و انقلابیون سوسیالیست چپ کمون باکو بودند. این کمون در شهر باکو تأسیس شد ، که در آن زمان پایتخت جمهوری دموکراتیک آذربایجان بود و اکنون پایتخت جمهوری آذربایجان است. این کمون ، به رهبری استپان شاهومیان ، تا ۲۶ ژوئیه ۱۹۱۸ وجود داشت پس از سرنگونی کمون باکو ، کمیسرهای باکو تلاش کردند تا باکو را ترک کنند اما دستگیر و زندانی شدند. در ۱۴ سپتامبر ۱۹۱۸ سربازان ارتش سرخ وارد زندان آنها شدند و کمیسارها را آزاد کردند. آنها سپس سوار یک کشتی عازم کراسنوودسک شدند جایی که توسط مقامات محلی فوراً دستگیر شدند و در شب ۲۰ سپتامبر ۱۹۱۸ توسط سربازان کمیته عشق آباد اعدام شدند.
... [مشاهده متن کامل]
کمون باکو از ۱۳ آوریل تا ۲۵ ژوئیه ۱۹۱۸ ادامه یافت. کمون باکو پس از رویارویی خونین با جمعیت مسلمان شهر ، که به روزهای مارس در باکو معروف است ، به قدرت رسید. در طول عمر مختصر خود ، کمون با مشکلات متعددی روبرو شد: از کمبود غذا و منابع تا تهدید ارتش قوی امپراتوری عثمانی که می خواست به باکو حمله کند. با وجود شرایط سخت ، کمون اصلاحات اجتماعی متعددی ، مانند ملی شدن صنعت نفت انجام داد . در توصیف ایشان آمده است که: ( ( آنها نیرویی با انضباط ضعیف و مدیریت ضعیفی که عمدتاً از ارمنیان تشکیل شده بود بودند و با روحیه انقلابی بیگانه بودند ، تلاش هایی را برای اصلاحات انجام دادند. اینها بیش از حد مشروب می خوردند و دهقانان مسلمان را غارت می کردند و باعث نارضایتی آنها می شدند ) )
۲۵ آوریل ۱۹۱۸ ، در جلسه شورای باکو ، شورای کمیسارهای خلق باکو تشکیل شد که متشکل از بلشویک ها و انقلابیون چپ بود. بلشویک ها وارد شورای کمیسارهای خلق باکو شدند: استپان شومیان ( رئیس شورای کمیسارهای خلق و کمیسر خلق در امور خارجه ) ، پروکوپیوس ژاپاریدزه ( کمیسر خلق در امور داخلی ) ، یاکوف زوین ( کمیسر کار مردم ) ، مشادی عزیزبکوف ( کمیسر استانی ) ، گریگوری کورگانف ( کمیسر خلق درامور نظامی و دریایی ) ، نریمان نریمانوف ( کمیسر خلق در اقتصاد شهرداری ) ، ایوان فیولتف ( کمیسر خلق در اقتصاد ملی ) کارینیان ( کمیسر مردمی دادگستری ) میر حسن وزیروف ( کمیسر خلق کشاورزی ) سوخارتسف ( کمیسر مردمی راه آهن ، حمل و نقل دریایی ، پست و تلگراف ) . و رئیس چکا برای مبارزه با ضد انقلاب تحت رهبری باکسونارکوم ساهک تر گابریلیان و کولسنیکووا کمیسر خلق در امور آوزشی اعضاء شورا بودند. در ۵ژوئن ۱۹۱۸ ارتش سرخ باکو حمله نیروهای عثمانی را دفع کرد ، اما بعداً حمله ای ناموفق به گنجه ، مقر ارتش اسلام عثمانی انجام داد و مجبور شد به باکو عقب نشینی کند. در این مرحله ، داشناک ها و منشویک ها مذاکره با ژنرال دانسترویل ، فرمانده نیروهای انگلیسی در ایران را آغاز کردند و نیروهای او را به باکو دعوت کردند تا از شهر در برابر حمله قریب الوقوع عثمانی دفاع کنند. بلشویک ها و متحدان چپ آنها با این طرح مخالفت کردند ، اما در ۲۵ ژوئیه اکثریت شورا به دعوت از انگلیسی ها رای دادند و بلشویک ها از شورا استعفا دادند. اعضاء کمون باکو به دلیل مشارکت در تشکیلات نظامی غیرقانونی و سرقت نظامی به ویژه در جنایات روزهای مارس زندانی شدند و دیکتاتوری مرکزی خزر جایگزین آن شد. برخلاف آنچه در بسیاری از مناطق روسیه اتفاق افتاد بلشویک های باکو چندان سختگیر نبودند و چکا در باکو تنها دو نفر را اعدام کرد.
... [مشاهده متن کامل]
کمون باکو از ۱۳ آوریل تا ۲۵ ژوئیه ۱۹۱۸ ادامه یافت. کمون باکو پس از رویارویی خونین با جمعیت مسلمان شهر ، که به روزهای مارس در باکو معروف است ، به قدرت رسید. در طول عمر مختصر خود ، کمون با مشکلات متعددی روبرو شد: از کمبود غذا و منابع تا تهدید ارتش قوی امپراتوری عثمانی که می خواست به باکو حمله کند. با وجود شرایط سخت ، کمون اصلاحات اجتماعی متعددی ، مانند ملی شدن صنعت نفت انجام داد . در توصیف ایشان آمده است که: ( ( آنها نیرویی با انضباط ضعیف و مدیریت ضعیفی که عمدتاً از ارمنیان تشکیل شده بود بودند و با روحیه انقلابی بیگانه بودند ، تلاش هایی را برای اصلاحات انجام دادند. اینها بیش از حد مشروب می خوردند و دهقانان مسلمان را غارت می کردند و باعث نارضایتی آنها می شدند ) )
۲۵ آوریل ۱۹۱۸ ، در جلسه شورای باکو ، شورای کمیسارهای خلق باکو تشکیل شد که متشکل از بلشویک ها و انقلابیون چپ بود. بلشویک ها وارد شورای کمیسارهای خلق باکو شدند: استپان شومیان ( رئیس شورای کمیسارهای خلق و کمیسر خلق در امور خارجه ) ، پروکوپیوس ژاپاریدزه ( کمیسر خلق در امور داخلی ) ، یاکوف زوین ( کمیسر کار مردم ) ، مشادی عزیزبکوف ( کمیسر استانی ) ، گریگوری کورگانف ( کمیسر خلق درامور نظامی و دریایی ) ، نریمان نریمانوف ( کمیسر خلق در اقتصاد شهرداری ) ، ایوان فیولتف ( کمیسر خلق در اقتصاد ملی ) کارینیان ( کمیسر مردمی دادگستری ) میر حسن وزیروف ( کمیسر خلق کشاورزی ) سوخارتسف ( کمیسر مردمی راه آهن ، حمل و نقل دریایی ، پست و تلگراف ) . و رئیس چکا برای مبارزه با ضد انقلاب تحت رهبری باکسونارکوم ساهک تر گابریلیان و کولسنیکووا کمیسر خلق در امور آوزشی اعضاء شورا بودند. در ۵ژوئن ۱۹۱۸ ارتش سرخ باکو حمله نیروهای عثمانی را دفع کرد ، اما بعداً حمله ای ناموفق به گنجه ، مقر ارتش اسلام عثمانی انجام داد و مجبور شد به باکو عقب نشینی کند. در این مرحله ، داشناک ها و منشویک ها مذاکره با ژنرال دانسترویل ، فرمانده نیروهای انگلیسی در ایران را آغاز کردند و نیروهای او را به باکو دعوت کردند تا از شهر در برابر حمله قریب الوقوع عثمانی دفاع کنند. بلشویک ها و متحدان چپ آنها با این طرح مخالفت کردند ، اما در ۲۵ ژوئیه اکثریت شورا به دعوت از انگلیسی ها رای دادند و بلشویک ها از شورا استعفا دادند. اعضاء کمون باکو به دلیل مشارکت در تشکیلات نظامی غیرقانونی و سرقت نظامی به ویژه در جنایات روزهای مارس زندانی شدند و دیکتاتوری مرکزی خزر جایگزین آن شد. برخلاف آنچه در بسیاری از مناطق روسیه اتفاق افتاد بلشویک های باکو چندان سختگیر نبودند و چکا در باکو تنها دو نفر را اعدام کرد.
