یکشنبه خونین

در این حادثه که با حمله تک تیراندازان ورماخت به شهر بیدگوشچ و سقوط شهر رخ داد، تقریباً ۶۰۰–۸۰۰ شهروند لهستانی، اقلیت آلمانی ساکن لهستان و یهودی کشته شدند.

در روز ۲۲ ژانویه ۱۹۰۵ میلادی، چند هزار نفر از کارگران اعتصابی روسیه برای تقدیم عریضه ای به تزار در تظاهراتی آرام و با خواندن سرودهای مذهبی ( من جمله «خداوند تزار را حفظ کند» ) به سمت کاخ او حرکت کردند. در این عریضه درخواست هایی همچون بهبود شرایط کار، دستمزدهای عادلانه تر و کاهش ساعات کار به هشت ساعت و نیز پایان دادن به جنگ روسیه و ژاپن و نیز اعمال حق رأی عمومی مطرح شده بود. پیش زمینه این تظاهرات به یک ماه قبل از آن مربوط می شد یعنی زمانی که ۸۰ هزار نفر در شهر مسکو دست به اعتصاب زدند و پایتخت از برق و روزنامه محروم شد.
سازمان دهنده این تظاهرات یک کشیش مسیحی به نام گاپون بود که به بهبود وضعیت اسفناک کارگران علاقه نشان می داد. بعدها وی از روسیه فرار کرد و سال ها بعد، پیش دوستی اعتراف کرد که با پلیس مخفی امپراتوری روسیه همکاری داشته است. گاپون توسط همین دوست به قتل رسید.
طرفداران گاپون از همان ابتدا افراد جمعیت را بازرسی بدنی کرده بودند تا کسی سلاح همراه نداشته باشد و تظاهرات و تقدیم عریضه در آرامش انجام شود. ولی سربازان نیکلای دوم به روی مردم آتش گشودند و صدها نفر در خون غلتیدند. مطابق آمار دولتی در این واقعه ۶۰۰ نفر کشته و ۳۳۳ نفر زخمی شدند. مخالفین تزار تعداد کشته شدگان را ۴۰۰۰ نفر اعلام کردند. برخی دیگر گفته اند: در این روز حدود ۱۰۰۰ نفر به قتل رسیدند.
واقعه یکشنبه خونین باعث شد تا دیدگاهی که بسیاری از مردم فرودست روسیه نسبت به تزار داشتند و به او به چشم پدری مهربان نگاه می کردند از بین رفت و جای خود را به درگیری رو در رو میان مردم و حکومت تزاری داد. پس از یکشنبه خونین، فعالیت های مبارزاتی علیه حکومت تزاری، شدت گرفت و به انقلاب ۱۹۰۵ روسیه انجامید.