یکسوساز سلنیم

یکسوساز سلنیم ( به انگلیسی: Selenium rectifier ) نوعی یکسوساز فلزی است که در سال ۱۹۳۳ اختراع شد. [ نیازمند منبع] آنها در منبع تغذیه تجهیزات الکترونیکی و در کاربردهای شارژر باتری با جریان زیاد مورد استفاده قرار گرفتند تا این که در اواخر دهه ۱۹۶۰ توسط یکسوسازهای دیود سیلیکونی از بین بروند. ورودی دینام در برخی از اتومبیل ها نتیجه یکسوسازهای سیلیکونی کم مصرف، کم هزینه و پرقدرت بود. این واحدها برخلاف واحدهای سلنیم که بزرگتر از قطعات سیلیکون بودند، به اندازه کافی کوچک بودند که در محفظه دینام قرار بگیرند.
خواص یکسوساز سلنیم، در بین دیگر نیم رساناها، بین سال های ۱۸۷۴ و ۱۸۸۳ توسط براون، شوستر و زیمنس مشاهده شد. [ ۱] ویژگی های فوتوالکتریک و یکسوسازی سلنیم نیز توسط آدامز و دی در سال ۱۸۷۶[ ۲] و سی ایی فیتس در حدود ۱۸۸۶ مشاهده شد، اما دستگاه های یکسوسازی عملی تا دهه ۱۹۳۰ به طور معمول ساخته نمی شدند. در مقایسه با یکسوساز اکسید مس قبلی، سلول سلنیم می تواند در برابر ولتاژ بالاتر مقاومت کند، اما با ظرفیت جریانی پایین تر در واحد سطح. [ ۳]
• F. T. کتابچه راهنمای یکسوساز سلنیم؛ 2nd Ed؛ تلفن و رادیو فدرال؛ ۸۰ صفحه؛ 1953. ( بایگانی )
• S. T. کتاب راهنمای یکسوساز سلنیم؛ چاپ اول؛ سارکس تارزیان؛ ۸۰ صفحه؛ 1950. ( بایگانی )