" یک کشور، دو سیستم " ( به انگلیسی: "One country, two systems" ) یک اصل قانون اساسی جمهوری خلق چین است که حکومت هنگ کنگ و ماکائو را پس از تبدیل شدن به مناطق اداری ویژه چین در سال های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ توصیف می کند.
... [مشاهده متن کامل]
این اصل قانون اساسی در اوایل دهه ۱۹۸۰ در جریان مذاکرات هنگ کنگ بین چین و پادشاهی متحده بریتانیا تدوین شد. این اصل شرط می کرد که تنها یک چین وجود داشته باشد، اما این سرزمین ها می توانند سیستم های اقتصادی و اداری خود را نگه دارند، در حالی که بقیه سرزمین اصلی چین از سیستم سوسیالیسم با ویژگی های چینی استفاده می کنند. بر اساس این اصل، هر یک از این دو منطقه می توانند همچنان نظام حکومتی، حقوقی، اقتصادی و مالی ویژهٔ خود را داشته باشند، از جمله روابط تجاری با کشورهای خارجی، که همگی مستقل از سرزمین اصلی هستند.
با این حال، از سال ۲۰۲۰، در نتیجه تصویب قانون امنیت ملی توسط هنگ کنگ در ۳۰ ژوئن همان سال، ایالات متحده و بریتانیا دولت چین را به نقض جدی این اصل محکوم کردند.
جمهوری خلق چین همچنین پیشنهاد کرده است که این اصل را در اتحاد چین با تایوان به کار گیرد.
... [مشاهده متن کامل]
این اصل قانون اساسی در اوایل دهه ۱۹۸۰ در جریان مذاکرات هنگ کنگ بین چین و پادشاهی متحده بریتانیا تدوین شد. این اصل شرط می کرد که تنها یک چین وجود داشته باشد، اما این سرزمین ها می توانند سیستم های اقتصادی و اداری خود را نگه دارند، در حالی که بقیه سرزمین اصلی چین از سیستم سوسیالیسم با ویژگی های چینی استفاده می کنند. بر اساس این اصل، هر یک از این دو منطقه می توانند همچنان نظام حکومتی، حقوقی، اقتصادی و مالی ویژهٔ خود را داشته باشند، از جمله روابط تجاری با کشورهای خارجی، که همگی مستقل از سرزمین اصلی هستند.
با این حال، از سال ۲۰۲۰، در نتیجه تصویب قانون امنیت ملی توسط هنگ کنگ در ۳۰ ژوئن همان سال، ایالات متحده و بریتانیا دولت چین را به نقض جدی این اصل محکوم کردند.
جمهوری خلق چین همچنین پیشنهاد کرده است که این اصل را در اتحاد چین با تایوان به کار گیرد.
