یِوگِنی باگراتی ( باگراتیونوویچ ) واختانگوف ( ارمنی: Եվգենի Բագրատի Վախթանգով؛ روسی: Евге́ний Багратио́нович Вахта́нгов ( ۱۳ فوریه ۱۸۸۳ - ۲۹ مه ۱۹۲۲ ) ، بازیگر و کارگردان شهیر روس ارمنی تبار، بنیان گذار تئاتر واختانگوف در مسکو و دوست و مشاور میخائیل چخوف بود.
واختانگوف در خانواده ای ارمنی - روسی از اوستیای ولادی قفقاز به دنیا آمد. او برای مدتی کوتاه در دانشگاه دولتی مسکو تحصیل کرد و سپس در سال ۱۹۱۱ به تئاتر هنری مسکو پیوست و به سرعت رشد کرد به حدی که در ۱۹۲۰ مسئول استودیوی شخصی خود بود. چهار سال پس از درگذشت وی، این استودیو به افتخارش تئاتر واختانگوف خوانده شد.
واختانگوف تأثیر عمیقی از تجربه های تئاتری وسولد مایرهولد و تکنیک های روان شناختی استاد مایرهولد، کنستانتین استانیسلاوسکی، لئوپولد سولرژیتسکی و ولادیمیر نمیروویج دانچنکو، از بنیان گذاران تئاتر هنری مسکو، پذیرفته بود. وی در حقیقت تکنیک میانه ای پدید آورد بینابین شخصیت پردازی های استانیسلاوسکی و مکتب گروتسک تئاتر روس که از زمان میرهولد به راه افتاده بود. [ ۱] واختانگوف ماسک ها، موسیقی، رقص، لباس های انتزاعی، مجموعه پیش رویی چونان تحلیل های ریزبینانه و جزئی نگر از متن نمایش و انگیزه های روانی شخصیت هایش را در کارهایش به هم می آمیخت. قابل توجه ترین اثر وی، اجرای نمایش نامهٔ توراندخت اثر کارلو گوتزی است که در تئاتر واختانگوف و در سال ۱۹۲۲ ( سال مرگ وی ) روی صحنه رفت. اثر مشهور دیگر وی، در همان سال، اجرای نمایش نامه دیبوک اثر اس. آنسکی بود که توسط عوامل و بازیگران تئاتر هابیماه اجرا شد.
در پایگاه اینترنتی اکتورز استودیو، به نقل از لی استراسبرگ گفته شده است:
اگر شما سیستم استانیسلاوسکی را چنان که خود او از آن استفاده می کرد، بیازمایید، یک نتیجه می گیرید و اگر بر اساس نگاه شاگرد بزرگ وی، واختانگوف، که تاثیر عمیقی بر ذهنیت و فعالیت های ما گذاشته، آن را بیازمایید، به نتیجه ای به کلی متفاوت دست خواهید یافت. واختانگوف کارش را ماهرانه به انجام رساند و استفاده اش از بازیگری متد، درخشان تر و خیال انگیزتر از خود استانیسلاوسکی بود و همچنان، نتایج به دست آمده از کار وی، به کلی متفاوتند.
برتولت برشت چنین استدلال می کند که «رویکرد واختانگوف، در مجموعهٔ استانیسلاوسکی - مایرهولد، بیش از آن که جدایی افکن بین این دو روش باشد، رویکردی آشتی جویانه و جمع کننده بود. » برشت جنبه های اصلی کار واختانگوف را چنین برمی شمرد: ۱ ) تئاتر، تئاتر است. ۲ ) چگونگی، به جای چیستی. ۳ ) ترکیب بیش تر. ۴ ) خیال انگیزی و نوآوری بزرگ تر.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفواختانگوف در خانواده ای ارمنی - روسی از اوستیای ولادی قفقاز به دنیا آمد. او برای مدتی کوتاه در دانشگاه دولتی مسکو تحصیل کرد و سپس در سال ۱۹۱۱ به تئاتر هنری مسکو پیوست و به سرعت رشد کرد به حدی که در ۱۹۲۰ مسئول استودیوی شخصی خود بود. چهار سال پس از درگذشت وی، این استودیو به افتخارش تئاتر واختانگوف خوانده شد.
واختانگوف تأثیر عمیقی از تجربه های تئاتری وسولد مایرهولد و تکنیک های روان شناختی استاد مایرهولد، کنستانتین استانیسلاوسکی، لئوپولد سولرژیتسکی و ولادیمیر نمیروویج دانچنکو، از بنیان گذاران تئاتر هنری مسکو، پذیرفته بود. وی در حقیقت تکنیک میانه ای پدید آورد بینابین شخصیت پردازی های استانیسلاوسکی و مکتب گروتسک تئاتر روس که از زمان میرهولد به راه افتاده بود. [ ۱] واختانگوف ماسک ها، موسیقی، رقص، لباس های انتزاعی، مجموعه پیش رویی چونان تحلیل های ریزبینانه و جزئی نگر از متن نمایش و انگیزه های روانی شخصیت هایش را در کارهایش به هم می آمیخت. قابل توجه ترین اثر وی، اجرای نمایش نامهٔ توراندخت اثر کارلو گوتزی است که در تئاتر واختانگوف و در سال ۱۹۲۲ ( سال مرگ وی ) روی صحنه رفت. اثر مشهور دیگر وی، در همان سال، اجرای نمایش نامه دیبوک اثر اس. آنسکی بود که توسط عوامل و بازیگران تئاتر هابیماه اجرا شد.
در پایگاه اینترنتی اکتورز استودیو، به نقل از لی استراسبرگ گفته شده است:
اگر شما سیستم استانیسلاوسکی را چنان که خود او از آن استفاده می کرد، بیازمایید، یک نتیجه می گیرید و اگر بر اساس نگاه شاگرد بزرگ وی، واختانگوف، که تاثیر عمیقی بر ذهنیت و فعالیت های ما گذاشته، آن را بیازمایید، به نتیجه ای به کلی متفاوت دست خواهید یافت. واختانگوف کارش را ماهرانه به انجام رساند و استفاده اش از بازیگری متد، درخشان تر و خیال انگیزتر از خود استانیسلاوسکی بود و همچنان، نتایج به دست آمده از کار وی، به کلی متفاوتند.
برتولت برشت چنین استدلال می کند که «رویکرد واختانگوف، در مجموعهٔ استانیسلاوسکی - مایرهولد، بیش از آن که جدایی افکن بین این دو روش باشد، رویکردی آشتی جویانه و جمع کننده بود. » برشت جنبه های اصلی کار واختانگوف را چنین برمی شمرد: ۱ ) تئاتر، تئاتر است. ۲ ) چگونگی، به جای چیستی. ۳ ) ترکیب بیش تر. ۴ ) خیال انگیزی و نوآوری بزرگ تر.
wiki: یوگنی واختانگوف