یوکا

لغت نامه دهخدا

یوکا. [ یوک ْ کا ] ( اِ ) قسمی گُل که اصل آن از امریکاست و در آسیا و اروپا در منطقه های معتدله پرورش می دهند و یوکا به هر سالی یک بار گل می دهد. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

قسمی گل که اصل آن از امریکاست و در آسیا و اروپا در منطقه های معتدله پرورش می دهند و یوکا به هر دو سالی یک بار گل می دهد

دانشنامه آزاد فارسی

یوکا (yucca)
گروهی از گیاهان متعلق به تیرۀ سوسنی ها، جنس Yucca. بیش از ۴۰ گونه از آن در امریکای لاتین و نواحی جنوب غربی ایالات متحد یافت می شود. برگ این گیاهان سفت و خنجرمانند است و گل ها، که روی خوشه ای بیرون از میان بوته می رویند، سفید و زنگوله مانندند. یوکا در خاک هایی خشک می روید که در آن ها نمک ها نیتراتی لازم برای تولید پروتئین کمیاب است. این گیاه طی فرآیند تکامل این توانایی را به دست آورده است که به جای این نوع نمک ها از آمونیاک ادرار حیوانات استفاده کند. مشخص شده است که افزودن عصارۀ این گیاهان به غذای دام ها موجب کاهش بوی نامطبوع آمونیاک در محل نگهداری دام ها می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس