یوهان ولفگانگ فون گوته ( به آلمانی: Johann Wolfgang von Goethe ) ( زادهٔ ۲۸ اوت ۱۷۴۹ در فرانکفورت – درگذشتهٔ ۲۲ مارس ۱۸۳۲ در وایمار ) شاعر، ادیب، نویسنده، نقاش، محقق، انسان شناس، فیلسوف و سیاست مدار آلمانی بود. او یکی از کلیدهای اصلی ادبیات آلمانی و جنبش وایمار کلاسیک و همچنین رمانتیسیسم به شمار می رود. وی یکی از مردان بزرگ فرهنگی قرون ۱۸ و ۱۹ اروپا و یکی از افراد برجستهٔ ادبیات جهان محسوب می شود. خانه یوهان ولفگانگ فون گوته در مجموعه سنت گرایی وایمار قرار دارد.
... [مشاهده متن کامل]
پدر گوته، یوهان کاسپار گوته ( ۱۷۱۰–۱۷۸۲ ) همراه با خانواده اش در یک خانهٔ بزرگ در فرانکفورت زندگی می کرد، که آن زمان قسمتی از امپراتوری مقدس روم بود. مادر گوته نیز «کاترینا الیزابت گوته» ( تِکستور سابق ) از خانواده های سرشناس فرانکفورتی بود.
یوهان ولفگانگ در کنار پدر و معلم خصوصی اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت.
او بین سال های ۱۷۶۵ - ۱۷۶۸ در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آنجا به اشعار کریستیان فورشتگت گلرت علاقه پیدا کرد. پس از سال ۱۷۶۸، گوته به زادگاهش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود.
گوته پس از این که تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال ۱۷۷۵ به وایمار رفت و در آن جا بین سال های ۱۷۷۶ - ۱۷۸۶ ( حدود ۱۰ سال ) وزیر حکومت شد. سپس او تا سال ۱۷۸۸ به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه سازی باستانی پرداخت. او خود را با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد.
سال ۱۷۸۸، گوته به وایمار بازگشت و تقریباً باقی عمرش را در آن جا گذرانید، هرچند که زندگی او در آن جا با جنگ های ناپلئونی روبه رو شد. گوته در وایمار شیفتهٔ اشعار حافظ شد. وی علاقه ویژه ای نیز به شهر ایلمناو در نزدیکی وایمار داشته است. در کوه کیکلهان در نزدیکی شهر ایلمانو کلبه ای از وی به یادگار مانده است.
گوته در سال ۱۸۳۲ بر اثر نارسایی قلبی در شهر وایمار درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد.
گفته می شود آخرین گفتهٔ شاعر پیش از مرگش، نور بیشتر ( آلمانی: Mehr Licht ) بود.
گوته علاقه زیادی به نوشته ها و آثار شاعران ایرانی و فارسی داشت و شدیداً تحت تأثیر حافظ بود.
مهم ترین آثار گوته عبارت هستند از:
• اگمونت - ( ۱۷۸۸ ) ، ترجمه محمدباقر هوشیار، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، چاپ اول ۱۳۳۵، چاپ چهارم ۱۳۵۷.
• نغمه های رومی - ( ۱۷۹۰ )
• فاوست - ( ۱۸۳۲ / ۱۸۰۸ ) ، مترجمان حسین کسمایی ( بی تا ) ، اسدالله مبشری ( ۱۳۴۲ ) ، حسن شهباز ( ۱۳۶۳ ) ، م. ا. به آذین ( ۱۳۷۶ ) ، سعید جوزی ( ۱۳۹۶ ) ، محمود حدادی ( ۱۳۹۷ ) .
• خویشاوندی های اختیاری - ( ۱۸۰۹ ) ، ترجمه سعید پیرمرادی، نشر چشمه ۱۳۹۶.
• سفرنامه ایتالیا - ( ۱۸۱۷ )
• دیوان غربی - شرقی - ( ۱۸۱۹ ) ( تقدیم به حافظ شیرازی ) ، شجاع الدین شفا ( ۱۳۲۸ ) ، محمود حدادی ( ۱۳۸۹ ) .
• ورتر یارنج های ورتر جوان - یا غم های ورتر جوان، مترجمان محمد صفارزاده ( ۱۳۰۳ ) ، ابوذر آهنگر ( 1380 نشر نادی ) ، نصرالله فلسفی ( ۱۳۰۶ ) ، عنایت الله شکیباپور ( ۱۳۳۳ ) ، فریده مهدوی دامغانی ( ۱۳۸۱ ) ، محمود حدادی ( ۱۳۸۶ ) .
• ایفی ژنی، ترجمه محمد سعیدی، تهران، صفی علیشاه، ۱۳۰۶.
... [مشاهده متن کامل]
پدر گوته، یوهان کاسپار گوته ( ۱۷۱۰–۱۷۸۲ ) همراه با خانواده اش در یک خانهٔ بزرگ در فرانکفورت زندگی می کرد، که آن زمان قسمتی از امپراتوری مقدس روم بود. مادر گوته نیز «کاترینا الیزابت گوته» ( تِکستور سابق ) از خانواده های سرشناس فرانکفورتی بود.
یوهان ولفگانگ در کنار پدر و معلم خصوصی اش بسیاری از معلومات را، از جمله زبان های لاتین، یونانی، فرانسوی، انگلیسی و عبری فرا گرفت.
او بین سال های ۱۷۶۵ - ۱۷۶۸ در لایپزیگ به تحصیل حقوق پرداخت و در آنجا به اشعار کریستیان فورشتگت گلرت علاقه پیدا کرد. پس از سال ۱۷۶۸، گوته به زادگاهش بازگشت و مدتی نیز در دارمشتات بود.
گوته پس از این که تعدادی از آثار بزرگش را به پایان رساند، سال ۱۷۷۵ به وایمار رفت و در آن جا بین سال های ۱۷۷۶ - ۱۷۸۶ ( حدود ۱۰ سال ) وزیر حکومت شد. سپس او تا سال ۱۷۸۸ به ایتالیا رفت و در آنجا به تحصیل هنر و مجسمه سازی باستانی پرداخت. او خود را با کارهای میکل آنژ و رافائل مشغول کرد.
سال ۱۷۸۸، گوته به وایمار بازگشت و تقریباً باقی عمرش را در آن جا گذرانید، هرچند که زندگی او در آن جا با جنگ های ناپلئونی روبه رو شد. گوته در وایمار شیفتهٔ اشعار حافظ شد. وی علاقه ویژه ای نیز به شهر ایلمناو در نزدیکی وایمار داشته است. در کوه کیکلهان در نزدیکی شهر ایلمانو کلبه ای از وی به یادگار مانده است.
گوته در سال ۱۸۳۲ بر اثر نارسایی قلبی در شهر وایمار درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد.
گفته می شود آخرین گفتهٔ شاعر پیش از مرگش، نور بیشتر ( آلمانی: Mehr Licht ) بود.
گوته علاقه زیادی به نوشته ها و آثار شاعران ایرانی و فارسی داشت و شدیداً تحت تأثیر حافظ بود.
مهم ترین آثار گوته عبارت هستند از:
• اگمونت - ( ۱۷۸۸ ) ، ترجمه محمدباقر هوشیار، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، چاپ اول ۱۳۳۵، چاپ چهارم ۱۳۵۷.
• نغمه های رومی - ( ۱۷۹۰ )
• فاوست - ( ۱۸۳۲ / ۱۸۰۸ ) ، مترجمان حسین کسمایی ( بی تا ) ، اسدالله مبشری ( ۱۳۴۲ ) ، حسن شهباز ( ۱۳۶۳ ) ، م. ا. به آذین ( ۱۳۷۶ ) ، سعید جوزی ( ۱۳۹۶ ) ، محمود حدادی ( ۱۳۹۷ ) .
• خویشاوندی های اختیاری - ( ۱۸۰۹ ) ، ترجمه سعید پیرمرادی، نشر چشمه ۱۳۹۶.
• سفرنامه ایتالیا - ( ۱۸۱۷ )
• دیوان غربی - شرقی - ( ۱۸۱۹ ) ( تقدیم به حافظ شیرازی ) ، شجاع الدین شفا ( ۱۳۲۸ ) ، محمود حدادی ( ۱۳۸۹ ) .
• ورتر یارنج های ورتر جوان - یا غم های ورتر جوان، مترجمان محمد صفارزاده ( ۱۳۰۳ ) ، ابوذر آهنگر ( 1380 نشر نادی ) ، نصرالله فلسفی ( ۱۳۰۶ ) ، عنایت الله شکیباپور ( ۱۳۳۳ ) ، فریده مهدوی دامغانی ( ۱۳۸۱ ) ، محمود حدادی ( ۱۳۸۶ ) .
• ایفی ژنی، ترجمه محمد سعیدی، تهران، صفی علیشاه، ۱۳۰۶.
�حافظ، خود را با تو مقایسه کردن عجیب جنونی است! تو�دریایی�و در قبال تو ما قطراتی بیش نیستیم. �
#یوهان_ولفگانک_گوته
#یوهان_ولفگانک_گوته