یوهان ماتزون ( به آلمانی: Johann Mattheson ) ( زاده ۲۸ سپتامبر ۱۶۸۱ - مرگ ۱۷ آوریل ۱۷۶۴ ) [ ۱] آهنگساز، خواننده، نویسنده، فرهنگ نویس، سیاست مدار و نظریه پرداز موسیقی بود.
ماتزون در هامبورگ زاده شد و در همان جا نیز درگذشت. وی از دوستان نزدیک جرج فردریک هندل بود، با این حال در یک نزاع ناگهانی در طول اجرای اپرای کلئوپاترا اثر متیسون در سال ۱۷۰۴ نزدیک بود که او را به قتل برساند. هندل تنها به خاطر یک دکمه بزرگ بر لباسش که شمشیر ماتسون را منحرف کرد نجات یافت. این دو پس از این اتفاق آشتی کردند و در ادامه زندگی شان با هم در ارتباط بودند: متیسون مدت کوتاهی پس از مرگ دوستش، زندگی نامهٔ هندل به قلم جان مینوارینگ را به آلمانی برگرداند و آن را در هامبورگ با هزینه شخصی خود در ۱۷۶۱ منتشر کرد. [ ۲]
ماتزون، پسر یک مالیاتچی بود و تحصیلات عالی لیبرال داشت و گذشته از آموزش عمومی موسیقی، در زمینه سازهای شستی دار، ویولن، آهنگسازی و آواز نیز درس خوانده بود. تا سن نه سالگی او آواز خواندن و نواختن ارگ بادی در کلیسا را آغاز کرده بود. او اولین اجراهای انفرادی خود را با اپرای هامبورگ در سال ۱۶۹۶ در نقش های زنانه شروع کرد و پس از آنکه به دلیل بزرگ شدن صدایش تغییر کرد، در اپرا به عنوان خواننده تنور آواز خواند. وی از سال ۱۷۱۸ آوازخوان مذهبی کلیسای جامع سنت ماری شد و تا زمانی که ناشنوایی او منجر به بازنشستگی وی از آن جایگاه در سال ۱۷۲۸ شد، بر این منصب ماند. [ نیازمند منبع]
ماتزون از سال ۱۷۰۶ به طور رسمی به عنوان یک سیاست مدار حرفه ای کار می کرد. او در مدرسه انگلیسی زبان تحصیل کرده بود و انگلیسی را روان صحبت می کرد. او معلم پسر سفیر انگلیس سر جانویچ شد و سپس دبیر سفارت شد. وی به مأموریت های دیپلماتیک در خارج از کشور به نمایندگی از سفارت می رفت. در سال ۱۷۰۹ با یک زن انگلیسی ازدواج کرد. [ نیازمند منبع]
پس از درگذشت وی در سال ۱۷۶۴، یوهان ماتزون در طاق داخلی کلیسای مقدس میکلیس هامبورگ و در مکانی که می توان از گور وی بازدید کرد، دفن شد. [ نیازمند منبع]
ماتزون بیشتر به عنوان یک نظریه پرداز موسیقی مشهور است. او به وفور دربارهٔ تمرین اجرا، سبک تئاتری و هارمونی باروک آلمانی می نوشت. [ ۳] او به ویژه برای آثارش در مورد رابطه بلاغت و موسیقی مورد اهمیت است. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماتزون در هامبورگ زاده شد و در همان جا نیز درگذشت. وی از دوستان نزدیک جرج فردریک هندل بود، با این حال در یک نزاع ناگهانی در طول اجرای اپرای کلئوپاترا اثر متیسون در سال ۱۷۰۴ نزدیک بود که او را به قتل برساند. هندل تنها به خاطر یک دکمه بزرگ بر لباسش که شمشیر ماتسون را منحرف کرد نجات یافت. این دو پس از این اتفاق آشتی کردند و در ادامه زندگی شان با هم در ارتباط بودند: متیسون مدت کوتاهی پس از مرگ دوستش، زندگی نامهٔ هندل به قلم جان مینوارینگ را به آلمانی برگرداند و آن را در هامبورگ با هزینه شخصی خود در ۱۷۶۱ منتشر کرد. [ ۲]
ماتزون، پسر یک مالیاتچی بود و تحصیلات عالی لیبرال داشت و گذشته از آموزش عمومی موسیقی، در زمینه سازهای شستی دار، ویولن، آهنگسازی و آواز نیز درس خوانده بود. تا سن نه سالگی او آواز خواندن و نواختن ارگ بادی در کلیسا را آغاز کرده بود. او اولین اجراهای انفرادی خود را با اپرای هامبورگ در سال ۱۶۹۶ در نقش های زنانه شروع کرد و پس از آنکه به دلیل بزرگ شدن صدایش تغییر کرد، در اپرا به عنوان خواننده تنور آواز خواند. وی از سال ۱۷۱۸ آوازخوان مذهبی کلیسای جامع سنت ماری شد و تا زمانی که ناشنوایی او منجر به بازنشستگی وی از آن جایگاه در سال ۱۷۲۸ شد، بر این منصب ماند. [ نیازمند منبع]
ماتزون از سال ۱۷۰۶ به طور رسمی به عنوان یک سیاست مدار حرفه ای کار می کرد. او در مدرسه انگلیسی زبان تحصیل کرده بود و انگلیسی را روان صحبت می کرد. او معلم پسر سفیر انگلیس سر جانویچ شد و سپس دبیر سفارت شد. وی به مأموریت های دیپلماتیک در خارج از کشور به نمایندگی از سفارت می رفت. در سال ۱۷۰۹ با یک زن انگلیسی ازدواج کرد. [ نیازمند منبع]
پس از درگذشت وی در سال ۱۷۶۴، یوهان ماتزون در طاق داخلی کلیسای مقدس میکلیس هامبورگ و در مکانی که می توان از گور وی بازدید کرد، دفن شد. [ نیازمند منبع]
ماتزون بیشتر به عنوان یک نظریه پرداز موسیقی مشهور است. او به وفور دربارهٔ تمرین اجرا، سبک تئاتری و هارمونی باروک آلمانی می نوشت. [ ۳] او به ویژه برای آثارش در مورد رابطه بلاغت و موسیقی مورد اهمیت است. [ ۴] [ ۵] [ ۶]
wiki: یوهان ماتزون