یونش الکتروافشانه

یونیزاسیون الکتروافشانه ( ESI ) روشی است که در طیف سنجی جرمی برای تولید یونها با استفاده از یک الکتروافشانه مورد استفاده قرار می گیرد که در آن یک ولتاژ بالا برای ایجاد یک آئروسل به یک مایع اعمال می شود. این ماده به ویژه در تولید یون از ماکرومولکولها بسیار مفید است زیرا در هنگام یونیزاسیون، چربی این مولکولها به قطعه غلبه می کند. یونیزاسیون الکتروافشانه با سایر فرایندهای یونیزاسیون ( مانند دفع جذب / یونیزاسیون لیزر به کمک ماتریس ) متفاوت است زیرا ممکن است یونهای چند بار شارژ تولید کند، به طور مؤثر دامنه جرم آنالایزر را برای پذیرش دستورها یکای جرم اتمی از میزان مشاهده شده در پروتئین ها و قطعات پلی پپتیدی مرتبط با آنها. [ ۱] [ ۲]
در سال ۱۸۸۲، لرد ریلی از نظر تئوریک حداکثر میزان شارژ قطره مایع را قبل از بیرون راندن جت های ریز مایعات تخمین زد. [ ۳] که هم اکنون به عنوان حد ریلی شناخته شده است.
در سال ۱۹۱۴، جان زلنی ( John Zeleny ) کارهایی را در مورد رفتار قطرات سیال در انتهای مویرگهای شیشه ای منتشر کرد و شواهدی را برای حالتهای مختلف الکترونیکی ارائه داد. [ ۴] ویلسون و تیلور[ ۵] و نولان در دهه 1920[ ۶] و مکی در سال ۱۹۳۱ در مورد الکترودپریپ تحقیق کردند. [ ۷] مخروط الکتروپراپی ( که اکنون به عنوان مخروط تیلور شناخته می شود ) توسط سر جفری اینگرام تیلور شرح داده شد. [ ۸]
اولین استفاده از یونیزاسیون الکتروسپری با طیف سنجی جرمی توسط مالکوم دول در سال ۱۹۶۸ گزارش شد. [ ۹] [ ۱۰] جان بنت فن از اواخر دهه ۸۰ به دلیل توسعه طیف سنجی جرمی یونیزاسیون الکتروسپراس در سال ۱۹۸۰ جایزه نوبل شیمی را دریافت کرد. [ ۱۱]