یونان عثمانی

یونان عثمانی به مناطق یونانی نشین تحت حاکمیت امپراتوری عثمانی گفته می شود. دوره حاکمیت امپراتوری عثمانی بر یونان از اواسط سده پانزدهم میلادی تا پایان جنگ استقلال یونان و تشکیل جمهوری اول یونان در سال ۱۸۲۲ میلادی ادامه داشت. برخی مناطق یونان امروزی مانند جزایر ایونی و شبه جزیره مانی در پلوپونز هیچگاه یا در دوره هایی بخشی از دولت عثمانی نبودند، اگرچه عموماً تحت نظارت آن قرار داشتند. [ ۱]
قسطنطنیه، پایتخت امپراتوری بیزانس، بیست و نهم ماه مه سال ۱۴۵۳ میلادی به دست سلطان محمد فاتح تسخیر شد. بسیاری از ساکنان یونانی تبار این شهر پذیرش حاکمیت عثمانی و حفظ یکپارچگی کلیسای ارتدوکس را بر گردن نهادن بر حاکمیت پاپ کلیسای کاتولیک، ترجیح دادند.
بنابر سنت اسلامی، یونانیان از استقلال قابل توجهی در امور دینی خود برخوردار بودند. با این حال، در مقایسه با مسلمانان از جهات مختلفی در معرض آسیب قرار داشتند. یک مسیحی مجاز به داشتن اسلحه نبود و از خدمت سربازی محروم بود.
جدی ترین مشکل مسیحیان اواخر قرن هفدهم، شیوه سربازگیری اجباری قوای ینی چری بود. خانواده های مسیحی در بالکان موظف بودند در فواصل نامنظم، نسبت معینی از فرزندان ذکور باهوش و خوش چهره خود را پس از مسلمان شدن، به اجبار به عنوان سربازان یا کارمندان دولت، به مقامات عثمانی تحویل دهند. این شکل از سربازگیری اجباری هراس بسیاری ایجاد نمود اما کسانی که به طور مستمر به خدمت سربازی می رفتند، به مقامات بالایی دست می یافتند و گاهی می توانستند به اقوام یا مناطق بومی خود نیز کمک کنند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد برخی از خانواده های مسلمان به امید اینکه فرزندان خود را درگیر این مالیات کرده و به این ترتیب بتوانند آینده بهتری داشته باشند، در پی مسیحی کردن فرزندان خود بودند. تحت چنین فشارهایی موارد بی شماری از مسلمان شدن مسیحیان به صورت فردی و توده ای وجود داشت. چنین تغییراتی به ویژه در قرن هفدهم رواج یافت. با این حال، این تغییر مذهب اغلب فقط اسمی بود و این مسیحیان مخفیانه آیین های ایمان قبلی خود را انجام می دادند.
در بیش از چهار قرن «تورکوکراتیا» که دوره حکومت عثمانی در یونان شناخته می شود، امید کمی وجود داشت که یونانی ها بتوانند با تلاش خودشان خود را آزاد کنند. [ ۱]