یولیوس فریدریش کونهایم ( آلمانی: Julius Friedrich Cohnheim؛ ۲۰ ژوئیه ۱۸۳۹ – ۱۵ اوت ۱۸۸۴ ) یک دانشمند در زمینه آسیب شناسی اهل آلمان بود.
او دکترای پزشکی خود را در سال ۱۸۶۱ میلادی از دانشگاه هومبولت برلین دریافت داشت. او از سال ۱۸۶۴ تا ۱۸۶۸ میلادی دستیار رودلف ویرشو بود و در سال ۱۸۶۷ میلادی مقاله ای منتشر کرد که در آن، اشاره نمود که علت تشکیل چرک، هجوم و مهاجرت گلبول های سفید خون به منطقهٔ عفونت زده است. این موضوع در آن زمان، انقلابی در پاتولوژی بپا کرد.
کونهایم نخستین کسی بود که روش منجمد کردنِ نمونه های تازه پاتولوژی را جهت آزمایش بکار گرفت و نخستی کسی بود که «نواحی کونهایم» را کشف کرد که محل خاتمه یافتنِ انتهاهای اعصاب در عضله است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاو دکترای پزشکی خود را در سال ۱۸۶۱ میلادی از دانشگاه هومبولت برلین دریافت داشت. او از سال ۱۸۶۴ تا ۱۸۶۸ میلادی دستیار رودلف ویرشو بود و در سال ۱۸۶۷ میلادی مقاله ای منتشر کرد که در آن، اشاره نمود که علت تشکیل چرک، هجوم و مهاجرت گلبول های سفید خون به منطقهٔ عفونت زده است. این موضوع در آن زمان، انقلابی در پاتولوژی بپا کرد.
کونهایم نخستین کسی بود که روش منجمد کردنِ نمونه های تازه پاتولوژی را جهت آزمایش بکار گرفت و نخستی کسی بود که «نواحی کونهایم» را کشف کرد که محل خاتمه یافتنِ انتهاهای اعصاب در عضله است.
wiki: یولیوس فریدریش کونهایم