یولیا کاتارینا ایسبروکر ، که نام کاملش یولیا کاتارینا ایسبروکر - دیرکسِن ISBRÜCKER - DIRKSEN، و زمان تولد اسمش یولیا کاتارینا دیرکسن و پس از جنگ جهانی دوم نامش یولیا ایسبروکر ( بدون نقطه های بالای حرف U ) ( متولد ۲۲ سپتامبر ۱۸۸۷ در روتردام، درگذشته در ۱۴ ژانویهٔ ۱۹۷۱ ) بود، یک اسپرانتیست هلندی، عضو افتخاری انجمن جهانی اسپرانتو ( UEA ) ، یکی از اعضای کمیته مرکزی بین المللی و کمیته ی امتحان، رئیس باشگاه اسپرانتو در لاهه، همسر معاون رئیس UEA آقای JRG Isbrücker بود. پس از جنگ جهانی دوم، این زوج نام خود را بدون نقطه نوشتند ( به صورت Isbrucker، ولی نحوهٔ تلفظ آن تغییری نکرد ) .
ایسبروکر از سال ۱۹۰۹ زبان اسپرانتو را فراگرفت و یک اسپرانتیست شد. به زودی با برادرش یک کتاب آموزشی خوب برای اسپرانتو نوشت. برای پیشرفت بیشتر جنبش، ابتکار خارق العادهٔ او دعوت از یازدهمن کنگرهٔ جهانی اسپرانتو در سال ۱۹۲۰ به لاهه بود، یعنی زمانی که پس از جنگ جهانی اول، یافتن یک شهر مناسب برای میزبانی یک کنگره جهانی بسیار مشکل بود.
او کنفرانس بین المللی مذاهب را در لاهه در سال ۱۹۲۸ سازماندهی کرد و همراه با آندره چِه Cseh مؤسسه ی بین المللی چه را در سال ۱۹۳۰ ( که بعداً به مؤسسه بین المللی اسپرانتو تبدیل شد ) تأسیس کرد. در چارچوب آن، او دوره های آموزشی بی شماری، سمینارها، مجموعه سخنرانی های عصرانه، مسافرت ها و غیره را سازماندهی کرد. در سال ۱۹۳۱، شهردار آرنهم ( در هلند ) یک خانهٔ بزرگ را بهمراه یک پارک، که در آن، این مؤسسه «خانه ی اسپرانتو» ی معروف را تأسیس کرد، در اختیار این مؤسسه قرار داد. به برکت استعداد سازمان دهی و نیروی کار خانم ایسبروکر، این مرکز تبدیل به یک مرکز اسپرانتوی بین المللی پر جنب و جوش شد که در آن به طور منظم برنامه های متنوعی مانند دوره های آموزشی، همایش ها، کنفرانس ها و غیره برگزار می شد که اغلب هم بین المللی بودند.
در همین حال، خانم ایسبروکر عضو کمیته ی امتحان، عضو کمیته ی مرکزی بین المللی ( ICK ) ، رئیس باشگاه اسپرانتوی در حال شکوفائیِ «بالاخره پیروز خواهد شد» ( Fine Gxi Venkos ) بود، دوره های آموزشی را برگزار می کرد و در محیط های غیراسپرانتوئی سخنرانی های گوناگونی در ارتباط با زبان اسپرانتو ایراد می نمود. در سال ۱۹۳۹ او دبیر «کمیته ی هلند برای کاربرد عملی اسپرانتو» شد که به تازگی تأسیس شده بود و اعضای آن ازجمله، شهردار لاهه و مدیران بانک ها، ادارهٔ گردشگری، ادارهٔ پست و تلگراف و تلفن، و شرکت های بزرگی مانند شرکت فیلیپس و شرکت هواپیمائی معروف هلند، ک. ال. ام. KLM بودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایسبروکر از سال ۱۹۰۹ زبان اسپرانتو را فراگرفت و یک اسپرانتیست شد. به زودی با برادرش یک کتاب آموزشی خوب برای اسپرانتو نوشت. برای پیشرفت بیشتر جنبش، ابتکار خارق العادهٔ او دعوت از یازدهمن کنگرهٔ جهانی اسپرانتو در سال ۱۹۲۰ به لاهه بود، یعنی زمانی که پس از جنگ جهانی اول، یافتن یک شهر مناسب برای میزبانی یک کنگره جهانی بسیار مشکل بود.
او کنفرانس بین المللی مذاهب را در لاهه در سال ۱۹۲۸ سازماندهی کرد و همراه با آندره چِه Cseh مؤسسه ی بین المللی چه را در سال ۱۹۳۰ ( که بعداً به مؤسسه بین المللی اسپرانتو تبدیل شد ) تأسیس کرد. در چارچوب آن، او دوره های آموزشی بی شماری، سمینارها، مجموعه سخنرانی های عصرانه، مسافرت ها و غیره را سازماندهی کرد. در سال ۱۹۳۱، شهردار آرنهم ( در هلند ) یک خانهٔ بزرگ را بهمراه یک پارک، که در آن، این مؤسسه «خانه ی اسپرانتو» ی معروف را تأسیس کرد، در اختیار این مؤسسه قرار داد. به برکت استعداد سازمان دهی و نیروی کار خانم ایسبروکر، این مرکز تبدیل به یک مرکز اسپرانتوی بین المللی پر جنب و جوش شد که در آن به طور منظم برنامه های متنوعی مانند دوره های آموزشی، همایش ها، کنفرانس ها و غیره برگزار می شد که اغلب هم بین المللی بودند.
در همین حال، خانم ایسبروکر عضو کمیته ی امتحان، عضو کمیته ی مرکزی بین المللی ( ICK ) ، رئیس باشگاه اسپرانتوی در حال شکوفائیِ «بالاخره پیروز خواهد شد» ( Fine Gxi Venkos ) بود، دوره های آموزشی را برگزار می کرد و در محیط های غیراسپرانتوئی سخنرانی های گوناگونی در ارتباط با زبان اسپرانتو ایراد می نمود. در سال ۱۹۳۹ او دبیر «کمیته ی هلند برای کاربرد عملی اسپرانتو» شد که به تازگی تأسیس شده بود و اعضای آن ازجمله، شهردار لاهه و مدیران بانک ها، ادارهٔ گردشگری، ادارهٔ پست و تلگراف و تلفن، و شرکت های بزرگی مانند شرکت فیلیپس و شرکت هواپیمائی معروف هلند، ک. ال. ام. KLM بودند.
wiki: یولیا کاتارینا ایسبروکر