یوسف دریان

لغت نامه دهخدا

یوسف دریان. [ س ُ دَرْ ] ( اِخ ) ابن بطرس بن خوری انطون دریان. دانشمندی یهودی و از رجال کنیسه مارونیه ٔلبنان بود. معلومات و رهبانیت را آموخت و سپس به بیروت رفت و در قاهره به سال 1338 هَ. ق. درگذشت. او را آثاری است که از آن جمله است : 1- نبذة فی اصل البطریرکیة الانطاکیة و فی اصل الطائفة المارونیة. 2 - البراهن الراهنة فی اصل المردة و الجراجمة و الموارنة. 3 - الاتقان فی صرف لغةالسریان. ( از اعلام زرکلی ).

پیشنهاد کاربران

بپرس