یوسف بن حسین رازی، اَبویَعقوب ( ـ ری ۳۰۴ق)
عارف و صوفی ایرانی. ذوالنون مصری را در مصر دریافت و در تصوف مرید او شد. با ابوتراب نخشبی و یحیی معاذ رازی مصاحبت داشت و در سفری خرّاز را همراهی کرد. او را به دو صفت عالم و پرهیزگار ستوده و ادیب و عالم ترین مردمان به علم کلامش دانسته اند. در زمان خود، شیخ صوفیان ری بود. گویند هیچ کس در مقام اخلاص چون او نبود، از این رو، گرایش به ملامتیه در سیرۀ او به چشم می آید. شماری از مردم ری نیز او را زندیق می خواندند. با جنید مکاتبه داشته و او را اندرز داده است. شماری از وصایای ذوالنون به او، و کلمات قصار خود او نیز برجای مانده است.
عارف و صوفی ایرانی. ذوالنون مصری را در مصر دریافت و در تصوف مرید او شد. با ابوتراب نخشبی و یحیی معاذ رازی مصاحبت داشت و در سفری خرّاز را همراهی کرد. او را به دو صفت عالم و پرهیزگار ستوده و ادیب و عالم ترین مردمان به علم کلامش دانسته اند. در زمان خود، شیخ صوفیان ری بود. گویند هیچ کس در مقام اخلاص چون او نبود، از این رو، گرایش به ملامتیه در سیرۀ او به چشم می آید. شماری از مردم ری نیز او را زندیق می خواندند. با جنید مکاتبه داشته و او را اندرز داده است. شماری از وصایای ذوالنون به او، و کلمات قصار خود او نیز برجای مانده است.