یوزف اونروگ ( به آلمانی: Joseph von Unruh ) ، ( به لهستانی: Józef Unrug ) یک لهستانی متولد پروس و فرمانده نیروی دریایی لهستان پس از جنگ جهانی اول بود که به تشکیل این نیرو کمک بسیار کرد. او در هنگام آغاز جنگ جهانی دوم فرمانده نیروی دریای لهستان بود که به اسارت نیروهای آلمانی درآمد و علی رغم درخواست های متعدد ایشان به نیروهای آلمانی نپیوست. او به همین واسطه تمام طول جنگ را در اردوگاه های متعدد از جمله افلگ چهار - سی گذراند.
پس از پایان جنگ او در تبعید ماند و مدتی را در بریتانیا، مراکش و فرانسه گذراند که در همین کشور نیز درگذشت. در سال ۲۰۱۸ رئیس جمهور لهستان به صورت نمادین بالاترین درجه نیروی دریایی این کشور را به یوزف اونروگ اهدا کرد و باقی مانده جنازه او به همراه همسرش پس از ۴۵ سال به لهستان بازگشت تا در گدنیا دفن شود.
یوزف اونروگ از یک خانواده لهستانی آلمانی تبار متولد شد. پدر او نظامی بود و خودش نیز به نیروی دریایی امپراتوری آلمان پیوست. در طول جنگ جهانی اول او فرماندهی چند زیردریایی را به عهده داشت.
پس از پایان جنگ جهانی اول اونروگ در سال ۱۹۱۹ آلمان را ترک کرد و به صورت داوطلبانه به نیروهای مسلح کشور تازه تأسیس لهستان پیوست. مدت کوتاهی پس از آن او به نیروی دریایی منتقل شد و ابتدا به عنوان رئیس بخش آب نگاری و سپس فرمانده ناوگان زیر سطحی منصوب شد. اونروگ که یکی از فرماندهان توانا نیروی دریایی لهستان بود، زبان لهستانی را به خوبی فرا گرفت و به سرعت ارتقا پیدا کرد تا در سال ۱۹۲۵ میلادی به فرماندهی ناوگان نیروی دریایی لهستان رسید.
در سال ۱۹۳۹ اونروگ که فرمانده نیروی دریایی لهستان بود تحت برنامه پکن قسمتی از ناوگان این کشور را به بریتانیا فرستاد. او همچنین به ۵ زیردریایی لهستان دستور داد تا ضمن برنامه غارت اقدام به مین گذاری خلیج گدانسک کنند. او علاوه بر فرماندهی نیرو دریای فرماندهی واحدهای نظامی که وظیفه دفاع از کریدور لهستان را داشتند به عهده داشت. در روز ۱ اکتبر و پس از تسلیم دژ مودلین و شهر ورشو، اونروگ نیز به همراه واحدهای تحت امرش تسلیم نیروهای آلمانی گشت.
او بلندپایه ترین نظامی لهستانی در اسارت نیروهای آلمانی بود و تمام طول باقی مانده دوران جنگ را در اردوگاه های مختلف گذراند. رفتار آلمانی ها با اونروگ بسیار خوب بود زیرا او سابقاً یک افسر نیروی دریایی آلمان بود. در طول دوره اسارت دوستان سابق او از نیروی دریایی آلمان به دیدنش می آمدند تا او را مجاب کنند به آن ها بپیوندد، اما اونروگ حتی از صحبت کردن به زبان آلمانی امتناع می کرد و می گفت از سپتامبر ۱۹۳۹ ( هنگام تهاجم آلمان به لهستان ) این زبان را از یاد برده است. برای رنجش آلمانی ها او همواره اصرار داشت تا یک مترجم برای صحبت با ایشان حضور داشته باشد یا آنکه به یک زبان سوم مانند فرانسه صحبت شود، این روحیه و نگرش تزلزل ناپذیر اونروگ همواره الهام بخش باقی زندانیان بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از پایان جنگ او در تبعید ماند و مدتی را در بریتانیا، مراکش و فرانسه گذراند که در همین کشور نیز درگذشت. در سال ۲۰۱۸ رئیس جمهور لهستان به صورت نمادین بالاترین درجه نیروی دریایی این کشور را به یوزف اونروگ اهدا کرد و باقی مانده جنازه او به همراه همسرش پس از ۴۵ سال به لهستان بازگشت تا در گدنیا دفن شود.
یوزف اونروگ از یک خانواده لهستانی آلمانی تبار متولد شد. پدر او نظامی بود و خودش نیز به نیروی دریایی امپراتوری آلمان پیوست. در طول جنگ جهانی اول او فرماندهی چند زیردریایی را به عهده داشت.
پس از پایان جنگ جهانی اول اونروگ در سال ۱۹۱۹ آلمان را ترک کرد و به صورت داوطلبانه به نیروهای مسلح کشور تازه تأسیس لهستان پیوست. مدت کوتاهی پس از آن او به نیروی دریایی منتقل شد و ابتدا به عنوان رئیس بخش آب نگاری و سپس فرمانده ناوگان زیر سطحی منصوب شد. اونروگ که یکی از فرماندهان توانا نیروی دریایی لهستان بود، زبان لهستانی را به خوبی فرا گرفت و به سرعت ارتقا پیدا کرد تا در سال ۱۹۲۵ میلادی به فرماندهی ناوگان نیروی دریایی لهستان رسید.
در سال ۱۹۳۹ اونروگ که فرمانده نیروی دریایی لهستان بود تحت برنامه پکن قسمتی از ناوگان این کشور را به بریتانیا فرستاد. او همچنین به ۵ زیردریایی لهستان دستور داد تا ضمن برنامه غارت اقدام به مین گذاری خلیج گدانسک کنند. او علاوه بر فرماندهی نیرو دریای فرماندهی واحدهای نظامی که وظیفه دفاع از کریدور لهستان را داشتند به عهده داشت. در روز ۱ اکتبر و پس از تسلیم دژ مودلین و شهر ورشو، اونروگ نیز به همراه واحدهای تحت امرش تسلیم نیروهای آلمانی گشت.
او بلندپایه ترین نظامی لهستانی در اسارت نیروهای آلمانی بود و تمام طول باقی مانده دوران جنگ را در اردوگاه های مختلف گذراند. رفتار آلمانی ها با اونروگ بسیار خوب بود زیرا او سابقاً یک افسر نیروی دریایی آلمان بود. در طول دوره اسارت دوستان سابق او از نیروی دریایی آلمان به دیدنش می آمدند تا او را مجاب کنند به آن ها بپیوندد، اما اونروگ حتی از صحبت کردن به زبان آلمانی امتناع می کرد و می گفت از سپتامبر ۱۹۳۹ ( هنگام تهاجم آلمان به لهستان ) این زبان را از یاد برده است. برای رنجش آلمانی ها او همواره اصرار داشت تا یک مترجم برای صحبت با ایشان حضور داشته باشد یا آنکه به یک زبان سوم مانند فرانسه صحبت شود، این روحیه و نگرش تزلزل ناپذیر اونروگ همواره الهام بخش باقی زندانیان بود.
wiki: یوزف اونروگ