یورتگه

لغت نامه دهخدا

یورتگه. [ گ َه ْ ]( اِ مرکب ) جای بودن و خانه. ( آنندراج ) :
لیک اگر یورتگه ز عز سازند
هم از او خرگهیت پردازند.
سنایی.
از پناه حق حصاری به ندید
یورتگه نزدیک آن دز برگزید.
مولوی.
|| بعضی به معنی جای و چوکی نوشته. ( از آنندراج ). و رجوع به یورت و یورد شود.

پیشنهاد کاربران

یورتگه :خیمه ، منزلگاه
( ( از پناه حق حصاری به ندید
یورتگه نزدیک آن دز برگزید ) )
( مثنوی مولوی ، دفتر 3 ، محمد استعلامی ، چاپ اول 1363، ص 382 )

بپرس