یورای یانوشیک ( اسلواکی: Juraj Jánošík؛ تلفظ اسلواک: ؛ غسل تعمید داده شده در ۲۵ ژانویه ۱۶۸۸ – درگذشت ۱۷ مارس ۱۷۱۳ ) یک راهزن جاده ای اسلواک بود که تا به امروز شخصیت اصلی بسیاری از رمان ها، شعرها و فیلم های اسلواکی بوده است. مطابق افسانه ها، او از اشراف و ثروتمندان می دزدید و به فقرا می بخشید، عملی که اغلب به رابین هود نسبت داده می شود. این افسانه در کشورهای لهستان ( با نام «یژی یانوشیک» و همچنین «یانوشیک»، «یانیچک» یا «یانیتسک» ) و جمهوری چک شناخته شده است. راهزن واقعی شباهت چندانی با افسانه های معاصر درباره اش ندارد، افسانه هایی که محتوای شان تا حدی منعکس کننده اسطوره های عامیانه فراگیر از قهرمانی است که از ثروتمندان می گیرد و به فقرا می بخشد. با این حال، این افسانه نیز در قرن نوزدهم توسط فعالان و نویسندگان تکوین یافت، که در آنها «یانوشیک» به یک راهزن جاده ای در داستان هایی تبدیل شد که در مناطق شمالی پادشاهی مجارستان ( امروزه در خاک اسلواکی ) و در میان گورال های محلی منطقهٔ «پُدخاله» در شمال کوه های تاترا فعالیت داشت. تصویر یانوشیک به عنوان نماد مقاومت در برابر ظلم زمانی تقویت شد که اشعار مربوط به او به بخشی از برنامه درسی ادبیات کشورهای اسلواکی و جمهوری چک در دوره راهنمایی و دبیرستان راه یافت و دوباره با ساخت فیلم های متعددی دربارهٔ او در قرن بیستم تبلیغ شد. در جریان قیام ملی اسلواکی علیه نازیسم، یکی از گروه های پارتیزانی نام او را برای خود انتخاب نمود.
... [مشاهده متن کامل]
او در روستایی در قلمروی پادشاهی هابسبورگ در خاک پادشاهی مجارستان بزرگ شد و هنگامی که پانزده سال سن داشت، با شورشیان کوروتس جنگید. وی سپس به خدمت ارتش دودمان هابسبورگ درآمد. در سال ۱۷۱۰ هنگامی که نگهبان زندانی در بیتچا بود، به فرار یکی از دوستانش به نام «توماش اوهورچیک» کمک کرد. ایندو با هم یک گروه راهزنی جاده ای ایجاد کردند و یانوشیک در ۲۳ سالگی سرکردگی آن را پس از کناره گیری اوهورچیک به عهده گرفت. مکان فعالیت اینها بخشی از خاک کشورهای اسلواکی، موراویا و لهستان امروزی بود و بیشتر قربانیان آنها تجار ثروتمند بودند. تحت رهبری یانوشیک، این گروه فوق العاده جوانمردانه عمل می کرد: آنها هیچ یک از قربانیان را نکشتند و حتی به کشیشی که تصادفاً مجروح شده بود کمک کردند. همچنین گفته می شود که آنها غنایم و اموال دزدی را با فقرا تقسیم می کردند و این قسمت از افسانه ممکن است واقعیت داشته باشد.
... [مشاهده متن کامل]
او در روستایی در قلمروی پادشاهی هابسبورگ در خاک پادشاهی مجارستان بزرگ شد و هنگامی که پانزده سال سن داشت، با شورشیان کوروتس جنگید. وی سپس به خدمت ارتش دودمان هابسبورگ درآمد. در سال ۱۷۱۰ هنگامی که نگهبان زندانی در بیتچا بود، به فرار یکی از دوستانش به نام «توماش اوهورچیک» کمک کرد. ایندو با هم یک گروه راهزنی جاده ای ایجاد کردند و یانوشیک در ۲۳ سالگی سرکردگی آن را پس از کناره گیری اوهورچیک به عهده گرفت. مکان فعالیت اینها بخشی از خاک کشورهای اسلواکی، موراویا و لهستان امروزی بود و بیشتر قربانیان آنها تجار ثروتمند بودند. تحت رهبری یانوشیک، این گروه فوق العاده جوانمردانه عمل می کرد: آنها هیچ یک از قربانیان را نکشتند و حتی به کشیشی که تصادفاً مجروح شده بود کمک کردند. همچنین گفته می شود که آنها غنایم و اموال دزدی را با فقرا تقسیم می کردند و این قسمت از افسانه ممکن است واقعیت داشته باشد.
