یواخیم پایپر ( به آلمانی: Joachim Peiper ) یک افسر اس اس بود که در ۳۰ ژانویه ۱۹۱۵ میلادی، در یک خانواده متوسط در شهر برلین، آلمان به دنیا آمد. خانواده او اصالتاً از اهالی سیلیسی واقع در لهستان بودند. یواخیم همراه برادر بزرگش هورست وارد تشکیلات جوانان هیتلری گردید او ابتدا تصمیم داشت تا به هنگ چهارم سواره نظام بپیوندد اما با نصیحت ژنرال والتر رایشنو که از دوستان خانوادگی آنها بود به شاخه نظامی اس اس پیوست.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۹۴۳ میلادی به فرماندهی هنگ یکم اس اس رسید و تا پایان جنگ این سمت را در اختیار داشت این هنگ تحت فرماندهی یواخیم پایپر در چند نبرد و چندین تهاجم شبانه بر ضد نیروی های شوروی شرکت کرد. هنگ تحت فرمان او در نبرد ژیتومیر نقش مهمی در جلوگیری از پیشروی قوای ارتش سرخ و توقف حمله آنان داشت و موفق شد فرماندهی ۴ لشکر دشمن را تصرف کند و به خاطر لیاقتی که از خود نشان داد توانست نشان صلیب شوالیه را بگیرد. در همین ایام واحد تحت فرماندهی او دست به جنایات جنگی زد و در ۶ دسامبر ۱۹۴۳، ۲۲۸۰ نفر سرباز روسی را که به اسارت گرفتند کشتند و در روستای پیکارتشینا تمامی اهالی روستا را کشتند و خانه ها را آتش زدند.
در ۱۹۴۵ میلادی وقتی خبر خودکشی ادولف هیتلر را شنید و متفقین وارد آلمان شدند وی را حوالی منطقه ای بنام شلیرسی دستگیر کردند و به اردوگاه کار اجباری داخاو فرستادند. در بازجویی هابش پذیرفت که او و نیروهایش مسئول جنایت یاد شده است. در ژوئیه ۱۹۴۶ میلادی، یواخیم پایپر و همراهانش به جنایت جنگی محکوم به اعدام شدند. اما در دادگاه تجدید نظر حکم وی و تعدادی از همراهانش به حبس ابد تبدیل کرد. یواخیم پایپر پس از ۱۱ سال از زندان آزاد شد او دوران بعد از زندان خود را در یک شرکت پورشه در شهر اشتوتگارت مشغول بکار شد اما موقعی که خواست به آمریکا سفر کند به او بخاطر جنایات جنگی که انجام داد ویزا ندادند و در سال ۱۹۷۲ به فرانسه رفت و در ملک شخصی خودش زندگی کند در فرانسه با احتیاط در سکوت زندگی می کرد تا شب ۱۴ ژوئیه ۱۹۷۶ میلادی که منزلش را آتش زدند و پایپر بر اثر خفگی جان داد. گر چه قاتل یا قاتلان او پیدا نشدند اما افراد نهضت مقاومت فرانسه در معرض سوظن قرار داشتند.
یواخیم پایپر در سال ۱۹۳۸ با مونیکا ولادیسلاو دانشجوی ترم آخر ادبیات آلمانی، پنهانی ازدواج کرد و تا پایان جنگ نامی از او در عموم به میان برده نشد. مونیکا که از پدر اصالت لهستانی و از مادر پیشینهٔ ایتالیایی داشت در سال ۱۹۳۳ به قصد تحصیل به برلین مهاجرت کرد و در همان جا با یواخیم آشنا شد و علی رغم نارضایتی والدینش با یواخیم افسر اس اس ازدواج کرد. همین ازدواج منجر به ترک همیشگی لهستان و ممنوع الورود شدن وی حتی پس از پایان جنگ شد. مونیکا به زبان های انگلیسی، روسی، آلمانی، ایتالیایی، عربی و اسپانیایی تسلط کامل داشت و در حوزهٔ زبانشناسی مقالات و کتب فراوانی را به چاپ رسانید او همچنین یک مربی ویلون سل بود و تا پیش از جنگ به کودکان زبان و موسیقی آموزش می داد اما پس از ازدواج مجبور به ترک تحصیل، شغل و زندگی حرفه ای خود بود و همین عاملی بود برای درخواست طلاق از یواخیم که هرگز به نتیجه نرسید. اما این تمام ماجرا نبود برای این افسر عاشق داشتن همسری با اصالت لهستانی اصلاً وجه قابل قبولی برای عموم مردم و هواداران هیتلر نداشت از همین رو او در مراسمات مردمی و عمومی از دایه فرزندان به عنوان همسر استفاده می کرد هرچند که کاملاً مشخص بود این زن پا به سن گذاشته هرگز همسر یک افسر خوش قیافه نازی نخواهد بود. یواخیم تا پایان عمرش به همسرش وفادار ماند و در نامه های بجا مانده از او به عنوان پرندهٔ خوشبختی یاد کرده و در تمامی نامه هایش به او قول داده است که روزی دوباره می تواند به لهستان بازگردد که این امر هرگز به وقوع نپیوست
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۹۴۳ میلادی به فرماندهی هنگ یکم اس اس رسید و تا پایان جنگ این سمت را در اختیار داشت این هنگ تحت فرماندهی یواخیم پایپر در چند نبرد و چندین تهاجم شبانه بر ضد نیروی های شوروی شرکت کرد. هنگ تحت فرمان او در نبرد ژیتومیر نقش مهمی در جلوگیری از پیشروی قوای ارتش سرخ و توقف حمله آنان داشت و موفق شد فرماندهی ۴ لشکر دشمن را تصرف کند و به خاطر لیاقتی که از خود نشان داد توانست نشان صلیب شوالیه را بگیرد. در همین ایام واحد تحت فرماندهی او دست به جنایات جنگی زد و در ۶ دسامبر ۱۹۴۳، ۲۲۸۰ نفر سرباز روسی را که به اسارت گرفتند کشتند و در روستای پیکارتشینا تمامی اهالی روستا را کشتند و خانه ها را آتش زدند.
در ۱۹۴۵ میلادی وقتی خبر خودکشی ادولف هیتلر را شنید و متفقین وارد آلمان شدند وی را حوالی منطقه ای بنام شلیرسی دستگیر کردند و به اردوگاه کار اجباری داخاو فرستادند. در بازجویی هابش پذیرفت که او و نیروهایش مسئول جنایت یاد شده است. در ژوئیه ۱۹۴۶ میلادی، یواخیم پایپر و همراهانش به جنایت جنگی محکوم به اعدام شدند. اما در دادگاه تجدید نظر حکم وی و تعدادی از همراهانش به حبس ابد تبدیل کرد. یواخیم پایپر پس از ۱۱ سال از زندان آزاد شد او دوران بعد از زندان خود را در یک شرکت پورشه در شهر اشتوتگارت مشغول بکار شد اما موقعی که خواست به آمریکا سفر کند به او بخاطر جنایات جنگی که انجام داد ویزا ندادند و در سال ۱۹۷۲ به فرانسه رفت و در ملک شخصی خودش زندگی کند در فرانسه با احتیاط در سکوت زندگی می کرد تا شب ۱۴ ژوئیه ۱۹۷۶ میلادی که منزلش را آتش زدند و پایپر بر اثر خفگی جان داد. گر چه قاتل یا قاتلان او پیدا نشدند اما افراد نهضت مقاومت فرانسه در معرض سوظن قرار داشتند.
یواخیم پایپر در سال ۱۹۳۸ با مونیکا ولادیسلاو دانشجوی ترم آخر ادبیات آلمانی، پنهانی ازدواج کرد و تا پایان جنگ نامی از او در عموم به میان برده نشد. مونیکا که از پدر اصالت لهستانی و از مادر پیشینهٔ ایتالیایی داشت در سال ۱۹۳۳ به قصد تحصیل به برلین مهاجرت کرد و در همان جا با یواخیم آشنا شد و علی رغم نارضایتی والدینش با یواخیم افسر اس اس ازدواج کرد. همین ازدواج منجر به ترک همیشگی لهستان و ممنوع الورود شدن وی حتی پس از پایان جنگ شد. مونیکا به زبان های انگلیسی، روسی، آلمانی، ایتالیایی، عربی و اسپانیایی تسلط کامل داشت و در حوزهٔ زبانشناسی مقالات و کتب فراوانی را به چاپ رسانید او همچنین یک مربی ویلون سل بود و تا پیش از جنگ به کودکان زبان و موسیقی آموزش می داد اما پس از ازدواج مجبور به ترک تحصیل، شغل و زندگی حرفه ای خود بود و همین عاملی بود برای درخواست طلاق از یواخیم که هرگز به نتیجه نرسید. اما این تمام ماجرا نبود برای این افسر عاشق داشتن همسری با اصالت لهستانی اصلاً وجه قابل قبولی برای عموم مردم و هواداران هیتلر نداشت از همین رو او در مراسمات مردمی و عمومی از دایه فرزندان به عنوان همسر استفاده می کرد هرچند که کاملاً مشخص بود این زن پا به سن گذاشته هرگز همسر یک افسر خوش قیافه نازی نخواهد بود. یواخیم تا پایان عمرش به همسرش وفادار ماند و در نامه های بجا مانده از او به عنوان پرندهٔ خوشبختی یاد کرده و در تمامی نامه هایش به او قول داده است که روزی دوباره می تواند به لهستان بازگردد که این امر هرگز به وقوع نپیوست
