یهودیت موعودباور

ماشیح یا مسیحا، موعود یهود ( عبری: יהדות משיחית  ; יַהֲדוּת מְשִׁיחִית ، آوانگاری:  yahadút mešiḥít; Yahadut Meshikhit ) ، نوعی جنبش نوپدید دینی در یهودیت است. در کتاب تلمود به نجات بخشی آخرالزمان اشاره شده است. کسی که روزی خواهد آمد و جهان را از نو خواهد ساخت. [ ۱] این آیندهٔ درخشان و باشکوه در اطراف شخصیت «ماشیح» که از جانب خداوند مأموریت خواهد داشت، تا این دوران تازه و پر از شگفتی ها را آغاز کند تمرکز خواهد یافت.
ماشیح واژهٔ عبری به معنای «مسیح رهایی بخش» است و از ریشهٔ عبری «مشح» یعنی «پاک کردن با روغن مقدس» مشتق شده است. یهودیان مانند اقوام و ملل باستان پیش از نصب پادشاه و کاهن به سر آن ها روغن می مالیدند تا نشانهٔ موقعیت جدید آن ها و نیز علامت آن باشد که روح الهی در آن ها حلول کرده است. قلمرو مفهومی واژه «ماشیح» رفته رفته گسترش پیدا کرد و معانی گوناگونی پیدا کرد. کلمهٔ ماشیح به تمام پادشاهان و پیامبران قوم یهود و همچنین به کورش شاه دودمان هخامنشیان در ایران یا هرکس که خداوند او را مأمور انجام کار خاصی می کرد اشاره داشت. این کلمه در نهایت امر معنی خاصی یافت و اشاره به کسی داشت که از سوی خداوند فرستاده شده و قداست خاصی دارد.
طبق اعتقاد عمومی یهود نام ماشیح جزء یکی از هفت چیزی است که پیش از خلق عالم هستی بوده است. «از آغاز خلقت عالم، پادشاه ماشیح به دنیا آمد زیرا لزوم وجود او حتی پیش از آنکه جهان آفریده شود به ذهن خداوند خطور کرد. » چنین عقیده ای در انجیل یوحنا دربارهٔ مسیح نیز وجود دارد. ماشیح انسانی آسمانی و موجودی معجزه گراست که جاودانی از خدای پدر قبل از خلقت جهان وجود داشته و او در آسمان می ماند تا زمان فرستادن وی فرا برسد. به او «پسر انسان» نیز می گویند زیرا به شکل انسان ظاهر می شود هرچند که سرشت وی آمیخته ای از خدا و انسان است. او تجسم خدا در تاریخ است؛ و پادشاهی از نسل داود است که پس از ظهور ایلیای نبی خواهد آمد تا مسیر تاریخ یهود بلکه بشریت را اصلاح نماید. او به رنج و محرومیت یهودیان پایان می دهد و آن ها را رهایی خواهد بخشید. یهودیان پراکنده در تبعید را گرد هم آورده آن ها را به صهیون باز خواهد گرداند دشمنان قوم اسرائیل را از بین برده اورشلیم ( قدس ) را به پایتختی خود برخواهد گزید.
در دین یهود و در تلمود محاسبات زیادی دربارهٔ تاریخ ظهور موعود یافت می شود که اغلب آن ها تاریخی در حدود قرن پنجم میلادی را نشان می دهد. در جایی ایلیای نبی به دانشمندی می گوید: دنیا در حدود ۴۲۵۰ سال دوام خواهد داشت و ماشیح در ۵۰ سال پایانی ظهور خواهد کرد. با این حال این محاسبات از سوی اکثریت دانشمندان یهود قبیح شناخته شده و اخطارهایی وجود دارد که کسانی را که تاریخ پایان ذلت اسرائیل و ظهور ماشیح را محاسبه می کنند لعنت می کند و این بدان دلیل است که این کار امیدهایی در دل مردم ایجاد می کند که اگر این امر محقق نشود باعث یأس و ناامیدی مردم می شود در صورتی که در تعلیمات این دین وجود دارد «اگرچه فرارسیدن پایان ذلت تأخیر یافت مع ذالک در انتظارش باش» دربارهٔ چگونگی وضع جهان پس از ظهور ماشیح نیز مطالب زیادی وجود دارد. در کتاب مزامیر داوود ( مزمور ۷۲ بند ۷ ) آمده: «در زمان او صالحان خواهند شکفت و وفور سلامتی خواهند بود. مادامی که ماه نیست نگردد او حکمرانی خواهد کرد، از دریا تا دریا و از نهر تا اقصای جهان. به حضور وی صحرانشینان گردن خواهند نهاد و دشمنان او خاک را خواهند لیسید. » و در جای دیگر از کتاب مزامیر آمده است: «. . . قومها را به انصاف داوری خواهد کرد. آسمان شادی کند و زمین مسرور گردد، دریا و پری آن غرش نمایند. صحرا و هرچه در آن است به وجد آید. آنگاه تمام درختان جنگل ترنم خواهند نمود به حضور خداوند، زیرا که می آید، زیرا که برای داوری جهان می آید. ربع مسکون را به انصاف داوری خواهد کرد، قومها را به امانت خود. و در جایی دیگر آثار به وجود آمده توسط ماشیح را بر دنیای آینده در ۱۰ گفتار بیان کرده اند: