[ویکی اهل البیت] للسید هاشم التوبلی الکتکانی البحرانی قمی: 80، 249 م 1107 صرح فی أوله أنه ألفه بعد مدینة المعجزات فی النص علی الأئمة الهداة و هو مختصر مشتمل علی 21 بابا و النسخة فیآخر المجلد الثانی من ضیاء العالمین ذ 15: 124 فی النجف رآها السید محمدصادق بحرالعلوم عند الشیخ عبدالرسول بن شریف آل صاحب الجواهر.
این کتاب که به زبان عربی نوشته شده شرح فضایل و مناقب اهل بیت علیهم السلام با بهره گیری از آیات و احادیث است. مطالب این مجموعه در 21 باب و با موضوعاتی از این دست تدوین شده است: قرآن روشنگر همه چیز است؛ "من عنده ام الکتاب" همان امامان هستند؛ امامان خازنان علم خدایند؛ خداوند بر آنان درود فرستاده و به ایشان اسم اعظم عطا کرده است.
الذریعة إلی تصانیف الشیعة، جلد 24، صفحه 290.
این کتاب که به زبان عربی نوشته شده شرح فضایل و مناقب اهل بیت علیهم السلام با بهره گیری از آیات و احادیث است. مطالب این مجموعه در 21 باب و با موضوعاتی از این دست تدوین شده است: قرآن روشنگر همه چیز است؛ "من عنده ام الکتاب" همان امامان هستند؛ امامان خازنان علم خدایند؛ خداوند بر آنان درود فرستاده و به ایشان اسم اعظم عطا کرده است.
الذریعة إلی تصانیف الشیعة، جلد 24، صفحه 290.
wikiahlb: ینابیع_المعاجز_و_أصول_الدلائل
[ویکی نور] ینابیع المعاجز و أصول الدلائل نوشته سید هاشم بحرانی، کتابی است به زبان عربی با موضوع تاریخ و کلام شیعه که با تحقیق فارس حسون کریم منتشر شده است.
در ابتدای کتاب، دو مقدمه از محقق و نویسنده نوشته شده است. مطالب کتاب، در ضمن بیست ویک باب آمده و در انتهای هر یک از آن باب ها، معجزه ای از امامان(ع) ذکر شده است.
نویسنده در این کتاب، فضائل زیادی از امامان دوازده گانه(ع) را از منابع مهم شیعی مانند: کافی، بصائرالدرجات، تفسیر القمی، الإختصاص، عیون اخبار الرضا(ع)، أمالی صدوق، أمالی طوسی و... بیان کرده است
فارس حسون کریم در مقدمه تحقیق به زندگی نامه نویسنده، معرفی اجمالی کتاب، آثاری که خود بر آن ها جهت تحقیق کتاب اعتماد کرده است و روش تحقیقش اختصاص داده است
نویسنده در مقدمه می گوید: پس از نگارش «مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر(ع)» به ذهنم آمد که کتاب دیگری درباره اصول معجزات و کرامات پیامبر اکرم(ص) و أئمه أطهار(ع) بنویسم لذا این اثر بیست ویک فصلی را از منابع و نویسندگان مورد اعتماد و روایات مسند گرد آوری نموده و به دوستان دینی هدیه کردم. باب اول کتاب درباره تبیان بودن قرآن است. نویسنده در این باب به یازده روایت تمسک می کند و در پایان فصل می نویسد: این قرآن که تبیان کل شیء است بر پیامبر(ص) نازل شده پس علم ما کان و علم ما یکون نزد پیامبر(ص) است و مرجع تمامی معجزات، علم ما کان و ما یکون است. باب دوم در بیان این است که منظور از «وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب»(رعد: 43)، ائمه(ع) هستند. در این باب بیست ویک روایت و در پایان هر روایت کرامت و معجزه ای ذکر می شود نویسنده در باب سوم به توضیح مصداق خزائن علم الهی که همان ائمه(ع) هستند پرداخته است. او در این باب، به دوازده روایت استناد کرده است و درنهایت، معجزه ای مبنی بر قضاوت علی(ع) در مشاجره ملائکه از الإختصاص شیخ مفید بیان کرده است در باب چهارم روایاتی نقل می شود که ائمه(ع) دارای اسم اعظم الهی هستند. مؤلف برای اثبات این مطلب، به نُه روایت استناد می کند و در پایان این بخش، به بیان معجزه ای از امیرالمؤمنین(ع) به نقل از کتاب «الخصائص» سید رضی پرداخته است. علامه بحرانی در باب پنجم، در پی اثبات این نکته است که علم آسمان و زمین و ماکان و ما یکون و علم انبیا بلکه چیزی بیش از آن، نزد معصومین(ع) هست. او برای نشان دادن این امر به دوازده روایت استشهاد می کند و در پایان باب، معجزه ای از امام صادق(ع) را به نقل از کشّی، بیان می کند باب ششم کتاب، در توضیح این مطلب است که امامان(ع) می توانند هر وقت خواستند چیزی را بدانند و این که هرگاه خدا چیزی را خواست امامان(ع) هم آن را خواهند خواست زیرا قلب آنان محل اراده خدا است. در پایان باب، معجزه ای از حضرت حجت(عج) ذکر شده است. باب هفتم درباره محدِّث بودن ائمه(ع)، و ذکر معجزه ای از امیرالمؤمنین علی(ع) است. باب هشتم درباره این است که علم در قلوب آنان خانه دارد در پایان آن معجزه ای از حضرت صادق(ع) نقل شده است ادامه مباحث کتاب درباره، تأیید ائمه(ع) به روح القدس، متوسّم (زیرک) بودن آنان، علم شان به حالات درونی و ایمان و نفاق اشخاص، عَرضه کارهای بندگان به آنان، علم آنان به منایا و بلایا، آگاهی آنان از اسامی پادشاهان و وجود مصحف فاطمه(س) نزد آنان، وجود اسامی شیعه نزد آنان در یک دیوان، این که آنان موضع سر الهی هستند، نزول ملائکه و روح بر آنان در شب قدر، ابواب علمی که پیامبر(ص) برای امیرالمؤمنین(ع) گشود، معرفی امام و چیزهایی که خداوند به او داده و ... است.
فارس حسون کریم، در تحقیق کتاب بر نسخه کامل تصحیح شده موجود در کتابخانه رضویه اعتماد کرده است. این نسخه حاوی کتاب های دیگر سید هاشم بحرانی مانند حلیة الابرار و تبصره الولی و ... نیز هست و کتاب حاضر (ینابیع المعاجز ...) در صفحات 263 تا 291 این مجموعه واقع شده. این نسخه به خط نَسخ و به قلم علی بن عبدالله بن راشد بن علی مقابی بحرانی از شاگردان سید نوشته شده و هر صفحه آن 31 سطر دارد. خطاط در بیستم ماه شوال سال 1098ق از استنساخ آن فارغ شده است
در ابتدای کتاب، دو مقدمه از محقق و نویسنده نوشته شده است. مطالب کتاب، در ضمن بیست ویک باب آمده و در انتهای هر یک از آن باب ها، معجزه ای از امامان(ع) ذکر شده است.
نویسنده در این کتاب، فضائل زیادی از امامان دوازده گانه(ع) را از منابع مهم شیعی مانند: کافی، بصائرالدرجات، تفسیر القمی، الإختصاص، عیون اخبار الرضا(ع)، أمالی صدوق، أمالی طوسی و... بیان کرده است
فارس حسون کریم در مقدمه تحقیق به زندگی نامه نویسنده، معرفی اجمالی کتاب، آثاری که خود بر آن ها جهت تحقیق کتاب اعتماد کرده است و روش تحقیقش اختصاص داده است
نویسنده در مقدمه می گوید: پس از نگارش «مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر(ع)» به ذهنم آمد که کتاب دیگری درباره اصول معجزات و کرامات پیامبر اکرم(ص) و أئمه أطهار(ع) بنویسم لذا این اثر بیست ویک فصلی را از منابع و نویسندگان مورد اعتماد و روایات مسند گرد آوری نموده و به دوستان دینی هدیه کردم. باب اول کتاب درباره تبیان بودن قرآن است. نویسنده در این باب به یازده روایت تمسک می کند و در پایان فصل می نویسد: این قرآن که تبیان کل شیء است بر پیامبر(ص) نازل شده پس علم ما کان و علم ما یکون نزد پیامبر(ص) است و مرجع تمامی معجزات، علم ما کان و ما یکون است. باب دوم در بیان این است که منظور از «وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتاب»(رعد: 43)، ائمه(ع) هستند. در این باب بیست ویک روایت و در پایان هر روایت کرامت و معجزه ای ذکر می شود نویسنده در باب سوم به توضیح مصداق خزائن علم الهی که همان ائمه(ع) هستند پرداخته است. او در این باب، به دوازده روایت استناد کرده است و درنهایت، معجزه ای مبنی بر قضاوت علی(ع) در مشاجره ملائکه از الإختصاص شیخ مفید بیان کرده است در باب چهارم روایاتی نقل می شود که ائمه(ع) دارای اسم اعظم الهی هستند. مؤلف برای اثبات این مطلب، به نُه روایت استناد می کند و در پایان این بخش، به بیان معجزه ای از امیرالمؤمنین(ع) به نقل از کتاب «الخصائص» سید رضی پرداخته است. علامه بحرانی در باب پنجم، در پی اثبات این نکته است که علم آسمان و زمین و ماکان و ما یکون و علم انبیا بلکه چیزی بیش از آن، نزد معصومین(ع) هست. او برای نشان دادن این امر به دوازده روایت استشهاد می کند و در پایان باب، معجزه ای از امام صادق(ع) را به نقل از کشّی، بیان می کند باب ششم کتاب، در توضیح این مطلب است که امامان(ع) می توانند هر وقت خواستند چیزی را بدانند و این که هرگاه خدا چیزی را خواست امامان(ع) هم آن را خواهند خواست زیرا قلب آنان محل اراده خدا است. در پایان باب، معجزه ای از حضرت حجت(عج) ذکر شده است. باب هفتم درباره محدِّث بودن ائمه(ع)، و ذکر معجزه ای از امیرالمؤمنین علی(ع) است. باب هشتم درباره این است که علم در قلوب آنان خانه دارد در پایان آن معجزه ای از حضرت صادق(ع) نقل شده است ادامه مباحث کتاب درباره، تأیید ائمه(ع) به روح القدس، متوسّم (زیرک) بودن آنان، علم شان به حالات درونی و ایمان و نفاق اشخاص، عَرضه کارهای بندگان به آنان، علم آنان به منایا و بلایا، آگاهی آنان از اسامی پادشاهان و وجود مصحف فاطمه(س) نزد آنان، وجود اسامی شیعه نزد آنان در یک دیوان، این که آنان موضع سر الهی هستند، نزول ملائکه و روح بر آنان در شب قدر، ابواب علمی که پیامبر(ص) برای امیرالمؤمنین(ع) گشود، معرفی امام و چیزهایی که خداوند به او داده و ... است.
فارس حسون کریم، در تحقیق کتاب بر نسخه کامل تصحیح شده موجود در کتابخانه رضویه اعتماد کرده است. این نسخه حاوی کتاب های دیگر سید هاشم بحرانی مانند حلیة الابرار و تبصره الولی و ... نیز هست و کتاب حاضر (ینابیع المعاجز ...) در صفحات 263 تا 291 این مجموعه واقع شده. این نسخه به خط نَسخ و به قلم علی بن عبدالله بن راشد بن علی مقابی بحرانی از شاگردان سید نوشته شده و هر صفحه آن 31 سطر دارد. خطاط در بیستم ماه شوال سال 1098ق از استنساخ آن فارغ شده است
wikinoor: ینابیع_المعاجز_و_أصول_الدلائل