کنون چنبری گشت پشت یلی
نباشم همی خنجر کابلی.
فردوسی.
ببندید یکسر میان یلی ابا گرز و با خنجر کابلی.
فردوسی.
به نستوه فرمود تا برنشست میان یلی تاختن را ببست.
فردوسی.
هنر هست و مردی و تیغ یلی یکی یار چون مهتر کابلی.
فردوسی.
ببستم میان یلی بنده وارابا جادوان ساختم کارزار.
فردوسی.
سلاح یلی باز کردی و بستی به سام یل و زال از دوک چادر.
فرخی.
و رجوع به یل شود.یلی. [ ی َ لی / ی َل ْ لی ] ( اِ ) یللی. بانگ و فریادی که در حالت مستی و یا هنگام رسیدن خبر خوش می نمایند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به یللی شود. || به زیر آمدن چیزی از چیزی و اندیشه از دل. ( از احوال و اشعار رودکی ذیل ص 1090 ) :
ز اسب یلی آمد آن گه نرم نرم
تا برند اسبش همان گه گرم گرم.
رودکی.