یله گو

لغت نامه دهخدا

یله گو. [ ی َ ل َ / ل ِ ] ( نف مرکب ) یله گوی. بیهوده گوی. هرزه گو. ( یادداشت مؤلف ) :
مپندار بر روز شب را مقدم
چو هر بی تفکر یله گوی عامی.

ناصرخسرو.

یله گو: هرزه گوی، بیهوده گوی.
ناید هگرز از این یله گو باره
جز درد و رنج عاقل بی چاره
( ناصرخسرو )