یلقی

یلقی، نام یکی از طوایف تراکمه یموت در سرزمین گرگان است. در کتابچه نفوس استرآباد مورخ 1296ق ( 1285خ ) یلقی را از شاخه های طایفه یموت دانسته که خود شامل هفت فرقه به نامهای: 1 - سقّر 2 - قیر 3 - میرزالی ( میرزاعلی ) 4 - وکیل لی 5 - اونق 6 - چره شک 7 - ایپری، بوده است. امین اله گلی در کتاب تاریخ سیاسی و اجتماعی ترکمن ها، طایفه یلقی را از رده های فرعی آتابای، که خود از شاخه های اصلی یموت است، میداند. اما در شجره نامه تراکمه ایران که به راپورت حکومت استرآباد مورخ 1304خ ضمیمه شده، نام طایفه یلقی ذیل شرف و جعفربای ( زیرمجموعه یموت ) ثبت شده است. طایفه یلقی از طوایفی بوده است که در دوره قاجار به حکومت سوار ( سواره نظام ) میداده و داروغگی آنها از دوران فتحعلی شاه قاجار تا پایان قاجاریه برعهده خوانین طایفه مقصودلوی استرآباد بوده است. بنا بر گزارش روزنامه ایران مورخ ذیقعده 1305 ( مرداد 1267 ) اوبه طایفه یلقی شامل سیصد خانوار و بنابر گزارش میرزاسرج الدین عبدالرئوف در کتاب سفرنامه تحف بخارا ( 1322ق - 1283خ ) ، شامل چهارصد خانه بوده است.
یلقی نام دهی از دهستان پهلویدژ شهرستان گنبدقابوس در استان مازندران ( گلستان کنونی ) بوده که امروزه با نام روستای ( ( سلاق یلقی ) ) واقع در ( ( دهستان گرگان بوی ) ) از توابع بخش مرکزی شهرستان آق قلا استان گلستان، شناخته میشود.