یلقونه

[ویکی الکتاب] معنی یَلْقَوْنَهُ: او را دیدار می کنند - به لقاء او میرسند - او را ملاقات می کنند(عبارت " تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلَامٌ " یعنی : درود و تحیّت [خدا] بر آنان، روزی که به لقاء او میرسند سلام است)
ریشه کلمه:
لقی (۱۴۶ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)

«لقاء» را می توان در اینجا به معنای لقای حقیقی و با چشم دل گرفت; چرا که در قیامت حجابها کنار می رود، و عظمت خدا و آیات او از هر زمان روشنتر جلوه می کند، انسان به مقام شهود باطنی، و دید قلبی می رسد، و هر کس به مقدار معرفت، و عمل صالحش به مرحله عالی تری از این شهود، نائل می گردد.
«فخر رازی» در تفسیرش در اینجا بیان جالب دیگری دارد که با آنچه گفتیم قابل جمع است، او می گوید: «انسان در این دنیا، به خاطر غرق شدن در امور مادی و تلاش برای معاش، غالباً از خدا غافل می شود، ولی در قیامت که همه این مشاغل فکری بر طرف می گردد، انسان با تمام وجودش متوجّه پروردگار عالم خواهد شد و این است معنای لقاء اللّه».
ضمناً، از آنچه گفتیم روشن شد، گفتار بعضی از مفسران که این تعبیر را اشاره به لحظه مرگ، و ملاقات با فرشته مرگ دانسته اند، نه مناسب آیات مورد بحث است، و نه تعبیرات مشابه آن در آیات دیگر قرآن، به خصوص که ضمیر مفعولی در جمله «یَلْقَوْنَهُ» به صورت مفرد آمده، که اشاره به ذات پاک خدا است، در حالی که فرشتگان قبض ارواح، جمع اند و کلمه «ملائکة» در آیه قبل نیز به صورت جمع آمده است (مگر این که کلمه ای در تقدیر گرفته شود).
«لقاء»، گاه به معنای هر گونه ملاقات، استعمال می شود، و گاه به معنای روبرو شدن در میدان جنگ، و در قرآن مجید نیز در هر دو معنا به کار رفته، و آیه مورد بحث ناظر به معنای دوم است.