یل اوبار

لغت نامه دهخدا

یل اوبار. [ ی َ اَ / اُو ] ( نف مرکب ) ( از: یل + اوبار، ماده مضارع اوباریدن یا اوباشتن به معنی بلعیدن و افکندن ) یل شکار. یل افکن. که پهلوانان را بر زمین زند و شکست دهد. و در اینجا به مناسبت «نهنگ » و تشبیه «سنان »بدان به کام فروبرنده یل. بلعنده یل :
سر خنجرش ابر خونخوار بود
سنانش نهنگ یل اوبار بود.
اسدی.

فرهنگ فارسی

از یل اوبار ماده مضارع اوباریدن یا اوباشتن به معنی بلعیدن و افکندن یل شکار

پیشنهاد کاربران

بپرس