گر این هفت یل را به چنگ آوریم
جهان پیش کاووس تنگ آوریم.
فردوسی.
بیامد سوی کاخ دستان فرازیل پهلوان رستم سرفراز.
فردوسی.
مگر پور دستان سام یلی گزین نامور رستم زابلی.
فردوسی.
به روز نبرد آن یل ارجمندبه تیغ و به تیر و به گرز و کمند
برید و درید و شکست و ببست
یلان را سر و سینه و پای و دست.
فردوسی.
جایی که برکشند مصاف از پی مصاف وآهن سلب شوند یلان از پس یلان.
فرخی.
حاجت آمد به معاونت یلان غور. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 115 ).از آن ده دلاور یل نامدار
که سالار بد هریکی بر هزار.
اسدی.
یلی شد که در خم خام کمندگسستی سر ژنده پیلان ز بند.
اسدی.
چو عهد عدو جرم آفاق تیره چو تیغ یلان روی مریخ احمر.
ناصرخسرو.
بخاستند یلان سپاه تو هریک چو طوس و نوذر و گرگین و بیژن و میلاد.
مسعودسعد.
هر کجا هست در اسلام یکی مهتر چیرهر کجا هست در اسلام یکی سرور یل.
امیرمعزی.
در رزم یلان پی نبردنددر بزم سران پی کلاهند.
خاقانی.
ای خدیو ماه رخش ، ای خسرو خورشیدچترای یل بهرام زهره ، ای شه کیوان دها.
خاقانی.
کو آن سپه کشیدن و توران شکستنش یال یلان و گردن گردان شکستنش.
خاقانی.
سحرگهی که یلان تیغ برکشند چو صبح به عزم رزم کنند از برای کینه یساق.
خاقانی.
فلسفی مرد دین مپنداریدحیز را جفت سام یل منهید.
خاقانی.
چهل پنجه هزاران مرد کاری گزین کرد از یلان کارزاری.
نظامی.
یلان کماندار و نخجیرزن غلامان باترکش و تیرزن.
سعدی.
چو شد رایت گرد یزدی پدیدیل زوده از اصفهان هم رسید.
نظام قاری.
|| تناور و جسیم و قوی و توانا و زوردار. ( ناظم الاطباء ). || رهایافته و آزادشده و مطلق العنان و بر سر خود گذاشته شده. ( ناظم الاطباء ). رهاکرده شده و به سر خود گردیده و مطلق العنان را گویند. ( برهان ). یله و رهاکرده ومطلق العنان. ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از فرهنگ اوبهی ).یله. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به یله شود. || اسبی که در فراخی چرا می کند. ( ناظم الاطباء ). || چیزی را گویند که از چیزی آویخته باشند. || چیزی که از چیزی برآمده باشد. ( برهان ). || دلی که از غم و اندیشه فارغ باشد. ( ناظم الاطباء ) ( برهان ). دل فارغ از غم و اندیشه بود. ( فرهنگ جهانگیری ). || سود و فایده. ( ناظم الاطباء ).بیشتر بخوانید ...
