یقین فعلی

[ویکی فقه] یقین فعلی به معنای یقین موجودِ بالفعل قبل از عروض شک و از شرایط استصحاب می باشد.
یقین فعلی، از اقسام یقین سابق و مقابل یقین تقدیری بوده و عبارت است از یقینی که پیش از شک وجود داشته اعم از سبقت زمانی یا رتبی و دارای فعلیت می باشد؛ یعنی زمانی که شرایط حصول یقین فراهم گردیده، شخص متوجه وضعیت بوده و یقین برای او در عمل حاصل شده است.
یقین فعلی در استصحاب
مشهور اصولی ها معتقدند مقصود از یقین در بحث استصحاب ، یقین فعلی است نه تقدیری ، هر چند عده ای اعتقاد دارند یقین تقدیری نیز کفایت می نماید.یقین فعلی، چه یقین سابق باشد و چه لاحق، در مباحث دیگری غیر از استصحاب نیز کاربرد دارد.