یغمورچی. [ ی َ ] ( اِخ ) ( میر... ) در مجالس النفایس ذیل مجلس پنجم ( ذکر امیرزادگان و بزرگان خراسان که طبع شعر داشته اما مداومت نکرده اند ) آرد: میریغمورچی یا مغورچی بیگ سپاهی تخلص می کند، پسر میرولی بیگ است ، و تعریف امیر ولی بیگ حکم تعریف امیر علیکه دارد بلکه در طور خود عظمتش زیاده بود. امیر یغمورچی خوش طبع واقع شده و از اوست این مطلع: به مسجدی که روم در فراق دلبر خویش بهانه سجده کنم بر زمین زنم سر خویش.
