یَغْمایی، اقبال (خور ۱۲۹۵ـ تهران ۱۳۷۶ش)
نویسنده، مترجم، پژوهشگر ایرانی. پس از طی دورۀ دبستان و دبیرستان در تهران به دانشسرای مقدماتی پسران رفت. سپس دَه سالی در شاهرود، دامغان و مشهد تدریس کرد. در ۱۳۲۵ش، در بازگشت به تهران دیپلم ادبی گرفت و وارد دانشسرای عالی شد. پس از یک سال و نیم تحصیل توأم با موفقیت به علت منافات شغل معلمی و ادامۀ تحصیل از پی گیری تحصیل خود بازماند و در همین سال ها به جای برادرش حبیب یغمایی مدیریت مجلۀ آموزش و پرورش به او محول شد. سِمت های بعدی او مدیریت مجلۀ دانش آموز و معاونت ادارۀ کل انتشارات و نگارش بود و پس از بازنشستگی دعوت به همکاری با بنیاد فرهنگ ایران و وزارت فرهنگ و هنر را پذیرفت. از تألیفات اوست: وزیران علوم و معارف و فرهنگ ایران (۱۳۷۵ش)؛ شرح احوال و آثار خواجه نصیرالدین طوسی؛ عارف نامی بایزید بسطامی؛ جغرافیای تاریخی دامغان؛ مدرسۀ دارالفنون. از ترجمه های اوست: روبنسن کروزوئه، سفرنامۀ شاردن؛ پل و ویرژینی؛ تلماک.
نویسنده، مترجم، پژوهشگر ایرانی. پس از طی دورۀ دبستان و دبیرستان در تهران به دانشسرای مقدماتی پسران رفت. سپس دَه سالی در شاهرود، دامغان و مشهد تدریس کرد. در ۱۳۲۵ش، در بازگشت به تهران دیپلم ادبی گرفت و وارد دانشسرای عالی شد. پس از یک سال و نیم تحصیل توأم با موفقیت به علت منافات شغل معلمی و ادامۀ تحصیل از پی گیری تحصیل خود بازماند و در همین سال ها به جای برادرش حبیب یغمایی مدیریت مجلۀ آموزش و پرورش به او محول شد. سِمت های بعدی او مدیریت مجلۀ دانش آموز و معاونت ادارۀ کل انتشارات و نگارش بود و پس از بازنشستگی دعوت به همکاری با بنیاد فرهنگ ایران و وزارت فرهنگ و هنر را پذیرفت. از تألیفات اوست: وزیران علوم و معارف و فرهنگ ایران (۱۳۷۵ش)؛ شرح احوال و آثار خواجه نصیرالدین طوسی؛ عارف نامی بایزید بسطامی؛ جغرافیای تاریخی دامغان؛ مدرسۀ دارالفنون. از ترجمه های اوست: روبنسن کروزوئه، سفرنامۀ شاردن؛ پل و ویرژینی؛ تلماک.