یعقوب و عیسو ( انگلیسی: Jacob and Esau ) در کتاب مقدس و سفر پیدایش از رابطه بین دوقلوهای برادر، یعقوب و عیسو، پسران اسحاق و ربه کا صحبت می کند. داستان بر روی از دست دادن حق اولیت عیسو به یعقوب و درگیری بعدی که بین ملل نسل آنها رخ داد به دلیل فریب پدر پیر و نابینا، اسحاق توسط یعقوب به منظور دریافت حق اولیت/برکت عیسو از اسحاق رخ داد، متمرکز است.
این درگیری برای دریافت حق اولیت با محبت والدین به فرزند مورد علاقه خود نیز درگیر بود: پدر اسحاق عیسو را دوست داشت، اما ربکا، یعقوب را دوست داشت. فرزندان با هم جنگیدند و و برای سؤال از خداوند رفت و خداوند به او گفت: د «و قوم در شکم تو هستند و دو نوع مردم از بطن تو جدا شود و یک قوم از قوم دیگر نیرومندتر باشد و بزرگتر به جوان تر خدمت کند. » پیدایش ۲۵:۲۶ بیان می کند که عیسو قبل از یعقوب به دنیا آمد، یعقوب در حالی که پاشنهٔ برادر بزرگ ترش را گرفته بود، به گونه ای که می خواست عیسو را به داخل رحم بازگرداند تا بتواند اول زاده شود، بعد از او به دنیا آمد. نام یعقوب به معنای «او پاشنه پا را می گیرد» است که یک اصطلاح عبری برای رفتار فریبنده است.
یوستوس کنشت می گوید: «حکمت خدا را که نیکی را از شر بیرون می آورد، می توان از این داستان آموخت. خداوند متعال از ابتدا، یا بهتر است بگوییم از ازل، یعقوب را به عنوان وارث وعده های خود برگزید. خطاهای انسانها ( مانند ترجیح اسحاق برای عیسو، نیرنگ یعقوب و نفرت عیسو ) نتوانست آنچه را که او مقرر کرده بود تغییر دهد، برعکس، آنها تحت هدایت الهی برای انجام آن خدمت کردند. به ویژه یعقوب تقویت شد. با توکل بر خدا و با عواقب فریب و تبعید و بندگی طولانی خود پاک شد و نزد آنان به خضوع و تقوا تصدیق شد و به عنوان مرد مقدس خدا و وارث شایسته وعده ها تربیت شد. »
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین درگیری برای دریافت حق اولیت با محبت والدین به فرزند مورد علاقه خود نیز درگیر بود: پدر اسحاق عیسو را دوست داشت، اما ربکا، یعقوب را دوست داشت. فرزندان با هم جنگیدند و و برای سؤال از خداوند رفت و خداوند به او گفت: د «و قوم در شکم تو هستند و دو نوع مردم از بطن تو جدا شود و یک قوم از قوم دیگر نیرومندتر باشد و بزرگتر به جوان تر خدمت کند. » پیدایش ۲۵:۲۶ بیان می کند که عیسو قبل از یعقوب به دنیا آمد، یعقوب در حالی که پاشنهٔ برادر بزرگ ترش را گرفته بود، به گونه ای که می خواست عیسو را به داخل رحم بازگرداند تا بتواند اول زاده شود، بعد از او به دنیا آمد. نام یعقوب به معنای «او پاشنه پا را می گیرد» است که یک اصطلاح عبری برای رفتار فریبنده است.
یوستوس کنشت می گوید: «حکمت خدا را که نیکی را از شر بیرون می آورد، می توان از این داستان آموخت. خداوند متعال از ابتدا، یا بهتر است بگوییم از ازل، یعقوب را به عنوان وارث وعده های خود برگزید. خطاهای انسانها ( مانند ترجیح اسحاق برای عیسو، نیرنگ یعقوب و نفرت عیسو ) نتوانست آنچه را که او مقرر کرده بود تغییر دهد، برعکس، آنها تحت هدایت الهی برای انجام آن خدمت کردند. به ویژه یعقوب تقویت شد. با توکل بر خدا و با عواقب فریب و تبعید و بندگی طولانی خود پاک شد و نزد آنان به خضوع و تقوا تصدیق شد و به عنوان مرد مقدس خدا و وارث شایسته وعده ها تربیت شد. »
wiki: یعقوب و عیسو