یعقوب تبریزی

[ویکی فقه] تَبْریزی، یعقوب بن جعفر حلّی نجفی (۱۲۷۰- ۱۳۲۹ق/۱۸۵۴- ۱۹۱۱م)، واعظ، خطیب و شاعر شیعی ایرانی تبار بود.
نیاکان وی از تبریز به نجف کوچیدند، به همین سبب، وی را عجم تبریزی لقب داده بودند
خاقانی، علی، شعراء الحلة، ج۵، ص۴۵۵، نجف، ۱۳۷۲ق/۱۹۵۲م.
وی از محضر شیخ حسین صغیر (د ۱۳۱۸ق/۱۹۰۰م) بهره ها برد
یعقوبی، محمدعلی، البابلیات، ج۳، ص۱۴۴-۱۴۵، نجف، ۱۹۶۵م.
تبریزی حوالی سال ۱۳۰۰ق/۱۸۸۳م، نجف را به قصد سماوه ترک گفت و بیش از ۱۰ یا ۱۵ سال در آن جا به ایراد خطابه و ارشاد و تبیین واقعۀ کربلا پرداخت.
حرزالدین، محمد، معارف الرجال، ج۳، ص۳۹۱، به کوشش محمدحسین حرزالدین، قم، ۱۴۰۵ق/۱۹۸۵م.
...