یزش خوان. [ ی َ زِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) یزیش خوان. ورفان و شفیع و شفاعت کننده و پیشوای بزرگ مغان. ( ناظم الاطباء ). موبدی که دعا و نماز او خواند در آتشگاه. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به یزش و یزشن شود.
