یزدگردی

/yazdgerdi/

لغت نامه دهخدا

یزدگردی. [ ی َ گ ِ ] ( ص نسبی ) منسوب به یزدگرد که نام چندتن از پادشاهان ساسانی بود. ( یادداشت مؤلف ). || یزدجردی : ماههای یزدگردی. ( یادداشت مؤلف ).
- تاریخ یزدگردی ؛ ایرانیان پیش از اسلام ، جلوس هر پادشاه را مبداء تاریخ قرار می دادند و چون دیگری به جای او می نشست باز مبداء تغییر میکرد و چون یزدگرد سوم آخرین پادشاه ساسانی است جلوس او را ( 632 م. / 11 هَ. ق. ) مبداء تاریخ گرفته اند که یازده سال در آغاز با سال هجری فرق داشته است ولی چون سال یزدگردی شمسی و سال هَ. ق. بوده است هر سال یازده روز و هر سی و سه سال یک سال این دو مبداء از هم بیشتر فاصله می گیرند. چنانکه در تاریخ زیرین از کتاب ظفرنامه می بینیم :
ز هجرت شده هفتصد و سی و پنج
بر از رنج این نامه ام بود گنج
ز شه یزدگردی دو بر هفتصد
فزون گشته شد رهنمایم خرد
کتاب ظفرنامه کردم تمام
ز ما بر پیمبر درود و سلام.
( از التفهیم ص 237 و ظفرنامه حمداﷲ مستوفی به نقل احوال و اشعار رودکی ج 3 ص 1127 ).
و رجوع به تاریخ یزدگردی در همین لغت نامه شود.

فرهنگ فارسی

(صفت ) منسوب به یزدگرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس