یِرواند آبراهامیان ( به ارمنی: Երուանդ Աբրահամեան ) ( متولد ۱۳۱۹ در تهران ) تاریخ نگار ایرانی - امریکایی و ایرانی ارمنی تبار است. او آثار قابل توجهی دربارهٔ تاریخ معاصر ایران نگاشته که کتاب ایران بین دو انقلاب از پرآوازه ترین آن ها است. در دهه هفتاد میلادی، آبراهامیان از فعالان و اعضای کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی بود که با حکومت محمدرضا پهلوی مخالف بودند. او همچنین در سال ۱۳۵۴ ( ۱۹۷۶ ) در نیویورک نایب رئیس «کمیته برای آزادی هنر و اندیشه در ایران ( CAIFI ) » به عنوان بخشی از «حزب کارگران سوسیالیست» بود.
... [مشاهده متن کامل]
یرواند آبراهامیان تا کلاس سوم در مدرسه ای در ایران تحصیل کرد. سپس پدر و مادرش او را در سال ۱۳۲۹ برای ادامه تحصیل در مدرسه ای شبانه روزی به بریتانیا فرستادند و به سال ۱۳۴۲ درجهٔ کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته تاریخ اروپا از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. آبراهامیان پس از مهاجرت به آمریکا موفق به گرفتن دکترای خود در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه کلمبیا شد.
در دهه هفتاد میلادی، آبراهامیان از فعالان و اعضای کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی بود که با حکومت محمدرضا پهلوی مخالف بودند. در نیویورک و در سال ۱۳۵۴ ( ۱۹۷۶ ) او نایب رئیس «کمیته برای آزادی هنر و اندیشه در ایران ( CAIFI ) » به عنوان بخشی از «حزب کارگران سوسیالیست»، حزبی تحت تأثیر از تروتسکیسم بود. کمیته مربوط که از سال ۱۳۵۱ ریاست رضا براهنی و کی بویل را داشت، توانسته بود در خارج از ایران مجموعه ای از تأثیرگذارترین و مهم ترین بیانیه های نهادهای حقوق بشری را با امضای چهره های مهم بین المللی برای فشاری بی سابقه به حکومت پهلوی صادر کند. آن چه بیش از هر موضوع دیگری نگرش تاریخ نگاری یرواند آبراهامیان را از دیگر پژوهندگان تاریخ معاصر ایران متمایز می سازد، تاکید خاص اوست بر مبانی اجتماعی تحولات سیاسی ادوار مورد بحث. توجهی که در درجه اول خود را به صورت احتراز از تاکید بر نقش تحولات خارجی بر دگرگونی های داخلی کشور نشان می دهد و آن گاه در بررسی تاثیر تنش های اجتماعی بر چگونگی شکل گیری حرکت های سیاسی. علایق آکادمیک آبراهامیان عموماً تحت تأثیر نگاه و فعالیت های سیاسی او بوده است. وی در دانشگاه های پرینستون و آکسفورد به تدریس «تاریخ ایران» پرداخت و هم اکنون در کالج باروک دانشگاه نیویورک ( CUNY ) به تدریس تاریخ جهان و خاورمیانه مشغول است. به گفته ناشر یکی از کتاب های آبراهامیان یعنی «تاریخ ایران مدرن»، او در مبحث «تاریخ ایران معاصر» از برجسته ترین تاریخ نگاران محسوب می شود. به شکل عمومی او دیدگاهی همدلانه نسبت به حزب توده دارد.
... [مشاهده متن کامل]
یرواند آبراهامیان تا کلاس سوم در مدرسه ای در ایران تحصیل کرد. سپس پدر و مادرش او را در سال ۱۳۲۹ برای ادامه تحصیل در مدرسه ای شبانه روزی به بریتانیا فرستادند و به سال ۱۳۴۲ درجهٔ کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته تاریخ اروپا از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. آبراهامیان پس از مهاجرت به آمریکا موفق به گرفتن دکترای خود در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه کلمبیا شد.
در دهه هفتاد میلادی، آبراهامیان از فعالان و اعضای کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی بود که با حکومت محمدرضا پهلوی مخالف بودند. در نیویورک و در سال ۱۳۵۴ ( ۱۹۷۶ ) او نایب رئیس «کمیته برای آزادی هنر و اندیشه در ایران ( CAIFI ) » به عنوان بخشی از «حزب کارگران سوسیالیست»، حزبی تحت تأثیر از تروتسکیسم بود. کمیته مربوط که از سال ۱۳۵۱ ریاست رضا براهنی و کی بویل را داشت، توانسته بود در خارج از ایران مجموعه ای از تأثیرگذارترین و مهم ترین بیانیه های نهادهای حقوق بشری را با امضای چهره های مهم بین المللی برای فشاری بی سابقه به حکومت پهلوی صادر کند. آن چه بیش از هر موضوع دیگری نگرش تاریخ نگاری یرواند آبراهامیان را از دیگر پژوهندگان تاریخ معاصر ایران متمایز می سازد، تاکید خاص اوست بر مبانی اجتماعی تحولات سیاسی ادوار مورد بحث. توجهی که در درجه اول خود را به صورت احتراز از تاکید بر نقش تحولات خارجی بر دگرگونی های داخلی کشور نشان می دهد و آن گاه در بررسی تاثیر تنش های اجتماعی بر چگونگی شکل گیری حرکت های سیاسی. علایق آکادمیک آبراهامیان عموماً تحت تأثیر نگاه و فعالیت های سیاسی او بوده است. وی در دانشگاه های پرینستون و آکسفورد به تدریس «تاریخ ایران» پرداخت و هم اکنون در کالج باروک دانشگاه نیویورک ( CUNY ) به تدریس تاریخ جهان و خاورمیانه مشغول است. به گفته ناشر یکی از کتاب های آبراهامیان یعنی «تاریخ ایران مدرن»، او در مبحث «تاریخ ایران معاصر» از برجسته ترین تاریخ نگاران محسوب می شود. به شکل عمومی او دیدگاهی همدلانه نسبت به حزب توده دارد.
