یرسینیا انتروکولیتیکا ( نام علمی: Yersinia enterocolitica ) ، کوکوباسیل های گرم منفی در خانواده انتروباکتریاسه هستند. باکتری عامل بیماری یرسینیوز است. یرسینیوز، بیماری زئونوز ( مشترک بین دام و انسان ) است که گستره وسیعی از جانوران مانند گاوها، گوزن ها، خوک ها و پرندگان را آلوده می سازد. بسیاری از این جانوران از بیماری بهبود پیدا می کنند اما پس از آن، به شکل ناقلین بدون علامت باکتری باقی خواهند ماند[ ۱] .
عفونت حاد به طور معمول منجر به انتروکولیت ( التهاب روده ) خود محدود شونده ملایم یا ایلئیت ( التهاب دراز روده ) در انسان خواهد شد. اسهال خونی یا آبکی و تب از نشانه های بیماری است. پس از خورده شدن باکتری، یرسینیا انتروکولیتیکا در درازروده تکثیر پیدا می کند و سپس به پلاک های پیر ( بافت لنفاوی روده ) حمله می کند. از آنجا باکتری می تواند به غدد لنفاوی مزانتریک گسترش یافته و ایجاد لنفادنوپاتی کند. این حالت خیلی شبیه آپاندیسیت است. از این رو، آپاندیسیت کاذب ( pseudoappendicitis ) نامیده می شود. در بیمارانی که سیستم ایمنی در آن ها سرکوب شده است، باکتری ممکن است وارد طحال و کبد شود و در آنجا، آبسه تشکیل دهد. از آنجایی که جنس یرسینیا، باکتری هایی آهن دوست ( siderophilic ) هستند، بیماران مبتلا به هموکروماتوز ارثی ( بیماران دارای میزان بالای آهن خون ) ، حساسیت بیشتری نسبت به عفونت با یرسینیا دارند. در واقع شاید بتوان گفت که یرسینیا انتروکولیتیکا، شایع ترین باکتری آلوده کننده فراورده های خونی ذخیره شده است. یرسینیا از طریق غذا یا آب آلوده به انسان منتقل می شود[ ۲] .
بیماری به طور معمول خود محدود شونده است و نیاز به درمان ندارد. عفونت های شدید با استفاده از داکسی سایکیلین همراه با یک آمینوگلوکوزید درمان می شوند. سایر آنتی بیوتیک های فعال علیه یرسینیا انتروکولیتیکا عبارتند از تری متوپریم سولفامتوکسازول، فلوروکوئینولون ها، سفتریاکسون و کلرامفنیکل. باکتری به دلیل تولید آنزیم های بتالاکتاماز ( آنزیم های تجزیه کننده آنتی بیوتیک های بتالاکتام ) به پنی سیلین G، آمپی سیلین و سفالوتین مقاوم است[ ۳] .
گاهی اوقات عفونت یرسینیا انتروکولیتیکا پس از بیماری های التهابی مزمن مانند آرتریت، خود را نشان می دهد[ ۴] . این طور تصور می شود که باکتری با بیماری خود ایمنی تیروئیدیت گریوز ( Graves - Basedow thyroiditis ) مرتبط باشد. هنوز نقش باکتری در ارتباط با این بیماری، به طور کامل به اثبات نرسیده است[ ۵] .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعفونت حاد به طور معمول منجر به انتروکولیت ( التهاب روده ) خود محدود شونده ملایم یا ایلئیت ( التهاب دراز روده ) در انسان خواهد شد. اسهال خونی یا آبکی و تب از نشانه های بیماری است. پس از خورده شدن باکتری، یرسینیا انتروکولیتیکا در درازروده تکثیر پیدا می کند و سپس به پلاک های پیر ( بافت لنفاوی روده ) حمله می کند. از آنجا باکتری می تواند به غدد لنفاوی مزانتریک گسترش یافته و ایجاد لنفادنوپاتی کند. این حالت خیلی شبیه آپاندیسیت است. از این رو، آپاندیسیت کاذب ( pseudoappendicitis ) نامیده می شود. در بیمارانی که سیستم ایمنی در آن ها سرکوب شده است، باکتری ممکن است وارد طحال و کبد شود و در آنجا، آبسه تشکیل دهد. از آنجایی که جنس یرسینیا، باکتری هایی آهن دوست ( siderophilic ) هستند، بیماران مبتلا به هموکروماتوز ارثی ( بیماران دارای میزان بالای آهن خون ) ، حساسیت بیشتری نسبت به عفونت با یرسینیا دارند. در واقع شاید بتوان گفت که یرسینیا انتروکولیتیکا، شایع ترین باکتری آلوده کننده فراورده های خونی ذخیره شده است. یرسینیا از طریق غذا یا آب آلوده به انسان منتقل می شود[ ۲] .
بیماری به طور معمول خود محدود شونده است و نیاز به درمان ندارد. عفونت های شدید با استفاده از داکسی سایکیلین همراه با یک آمینوگلوکوزید درمان می شوند. سایر آنتی بیوتیک های فعال علیه یرسینیا انتروکولیتیکا عبارتند از تری متوپریم سولفامتوکسازول، فلوروکوئینولون ها، سفتریاکسون و کلرامفنیکل. باکتری به دلیل تولید آنزیم های بتالاکتاماز ( آنزیم های تجزیه کننده آنتی بیوتیک های بتالاکتام ) به پنی سیلین G، آمپی سیلین و سفالوتین مقاوم است[ ۳] .
گاهی اوقات عفونت یرسینیا انتروکولیتیکا پس از بیماری های التهابی مزمن مانند آرتریت، خود را نشان می دهد[ ۴] . این طور تصور می شود که باکتری با بیماری خود ایمنی تیروئیدیت گریوز ( Graves - Basedow thyroiditis ) مرتبط باشد. هنوز نقش باکتری در ارتباط با این بیماری، به طور کامل به اثبات نرسیده است[ ۵] .
wiki: یرسینیا انتروکولیتیکا