یرا

لغت نامه دهخدا

یرا. [ ی َ ]( اِ ) چین و شکنجی را گویند که در اندام آدمی و چیزهای دیگر بهم رسد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
- یرا گرفتن ؛ درهم کشیده شدن و پژمرده شدن و کوتاه شدن و متقلص شدن و پرچین کردن و پرچین کرده شدن. ( ناظم الاطباء ). به مرض یرا مبتلا شدن. ( یادداشت مؤلف ). تکریش. تکعبش. ( از منتهی الارب ): اقوار؛ یرا گرفتن اندام. تشنن ؛ یرا گرفتن و خشک شدن اندام بر استخوان از پیری. اقفعلال ؛ یرا گرفتن دست. ( از منتهی الارب ).
- یرا گرفته ؛ متقلص و درهم کشیده شده. ( ناظم الاطباء ): مُکْنَع؛ مرد درکشیده و یرا گرفته دست. ( از منتهی الارب ) ( از یادداشت مؤلف ). رجل مقفعالیدین ؛ مرد ترنجیده و یرا گرفته دست . ( از منتهی الارب ).

یرا. [ ی َ ] ( حرف ربط ) کلمه تعلیل به معنی زیرا. ( ناظم الاطباء ).