یذکر

لغت نامه دهخدا

یذکر.[ ی َ ک ُ ] ( اِخ ) بطنی است از ربیعه. ( منتهی الارب ).

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی یَذَّکَّرَ: که نتیجه گیری و ریشه یابی کند - که متذکر شود ( تذکر در اصل به معنای منتقل شدن از نتیجه به مقدمات نتیجه ، و یا منتقل شدن از مقدمات به نتیجه است)
معنی یَذْکُرُ: یاد می کند
معنی یَذَّکَّرُ: نتیجه گیری و ریشه یابی کند - متذکر شود ( تذکر در اصل به معنای منتقل شدن از نتیجه به مقدمات نتیجه ، و یا منتقل شدن از مقدمات به نتیجه است)
معنی یُذْکَرَ: که یاد شود
معنی یُذْکَرُ: یاد می شود
معنی مَا یَذَّکَّرُ: نتیجه گیری و ریشه یابی نمی کند - متذکر نمی شود ( تذکر در اصل به معنای منتقل شدن از نتیجه به مقدمات نتیجه ، و یا منتقل شدن از مقدمات به نتیجه است)
معنی لَمْ یُذْکَرِ: یاد نشده (حرکت حرف "را" به دلیل تقارنش با حرف ساکن یا تشدید دار کلمه ی بعد است)
معنی لَا یَذْکُرُ: یاد ندارد - به یاد نمی آورد
ریشه کلمه:
ذکر (۲۹۲ بار)

پیشنهاد کاربران

بپرس