یدالله طارمی ( زاده ۲ اسفند ۱۳۱۱ – درگذشته ۱۹ تیر ۱۳۹۹ ) شاعر بومی سرای شیرازی در دوم اسفندماه سال ۱۳۱۱ در شهر شیراز متولد شد.
وی در تاریخ ۱۹ تیر ۱۳۹۹ به دلیل کهولت سن درگذشت.
با استناد به شرح زندگی یدالله طارمی به قلم خودش، وی در تاریخ دوم اسفند ۱۳۱۱ در شیراز به دنیا آمده است و هنوز به سن سه سالگی نرسیده، مادرش را از دست می دهد. وی در شهر شیراز بزرگ می شود و پس از فراغت از تحصیل و گذراندن دوره سربازی به کار اداری در وزارت کشاورزی مشغول می شود. در تاریخ چهاردهم بهمن ماه ۱۳۳۶ با احترام فقیری که آموزگار بوده است ازدواج می کند. حاصل این ازدواج، دو فرزند پسر به نام های پرویز و کورش است.
... [مشاهده متن کامل]
یدالله طارمی از دوران نوجوانی علاقه به سرودن شعر پیدا می کند و این راه را ادامه می دهد که حاصلش سه جلد کتاب به نام های «نسیم دلگشا» و «بهار نارنج» همراه باسی دی ، و کتاب سوم «شمیم نسترن» همه به گویش شیرازی است. کتاب چهارم را به نام «بانوی عشق» که مجموعه ای از غزل های غیرشیرازی است در سال ۱۳۹۰ آماده چاپ می کند.
پرویز طارمی، فرزند یدالله طارمی، در مراسم آیین نکوداشت وی که پس از مرگش در شب شعر بهار نارنج برگزار شد، در مورد پیشینه خانوادگی وی گفت: پدرش، غلامحسین طارمی، تنها فرزند سرمست بیگ خان بهی و نوه محمدبیگ خان بهی بود. مادر غلامحسین طارمی، ماهرخ، فرزند حاج اسماعیل جراح است که از اطبای مشهور زمان خود بود که هم در دارالعلم شیراز و هم در هندوستان تحصیل طبابت کرده بود و درنتیجه هم در طب سنتی ایرانی و هم در طب آیوروِدای هندی استاد بود. ماهرخ شاید اولین زن طبیب در شیراز بود و پس از درگذشت حاج اسماعیل، سال ها در همان محکمه پدرش طبابت می کرد. ماهرخ بود که وقتی یدالله در طفولیت مادرش را از دست داد به پرورش او و خواهر و برادرش پرداخت.
یدالله طارمی حضور پررنگی در محافل و انجمن های شیراز، بخصوص انجمن های ادبی حافظ، خانه فریدون، و یاران یکشنبه داشت و آثارش در روزنامه ها و مجلات استانی و ملی منتشر می شد.
یدالله طارمی، آنطور که خودش می گوید، ابتدا به مکتب خانه رفت اما هنگام باز شدن یک مدرسه در محله، به کلاس سوم ابتدایی وارد شد. سپس دوره اول متوسطه را در مدرسه ای نزدیک آرامگاه شاه منظر گذراند و در دبیرستان شاپور دیپلم گرفت. او در سال ۱۳۴۰ با شرکت در دوره مکاتبه ای، فوق دیپلم مدیریت گرفت و سرانجام در سال ۱۳۵۷در پست معاونت اداری اداره کشاورزی بازنشسته شد.
وی در تاریخ ۱۹ تیر ۱۳۹۹ به دلیل کهولت سن درگذشت.
با استناد به شرح زندگی یدالله طارمی به قلم خودش، وی در تاریخ دوم اسفند ۱۳۱۱ در شیراز به دنیا آمده است و هنوز به سن سه سالگی نرسیده، مادرش را از دست می دهد. وی در شهر شیراز بزرگ می شود و پس از فراغت از تحصیل و گذراندن دوره سربازی به کار اداری در وزارت کشاورزی مشغول می شود. در تاریخ چهاردهم بهمن ماه ۱۳۳۶ با احترام فقیری که آموزگار بوده است ازدواج می کند. حاصل این ازدواج، دو فرزند پسر به نام های پرویز و کورش است.
... [مشاهده متن کامل]
یدالله طارمی از دوران نوجوانی علاقه به سرودن شعر پیدا می کند و این راه را ادامه می دهد که حاصلش سه جلد کتاب به نام های «نسیم دلگشا» و «بهار نارنج» همراه باسی دی ، و کتاب سوم «شمیم نسترن» همه به گویش شیرازی است. کتاب چهارم را به نام «بانوی عشق» که مجموعه ای از غزل های غیرشیرازی است در سال ۱۳۹۰ آماده چاپ می کند.
پرویز طارمی، فرزند یدالله طارمی، در مراسم آیین نکوداشت وی که پس از مرگش در شب شعر بهار نارنج برگزار شد، در مورد پیشینه خانوادگی وی گفت: پدرش، غلامحسین طارمی، تنها فرزند سرمست بیگ خان بهی و نوه محمدبیگ خان بهی بود. مادر غلامحسین طارمی، ماهرخ، فرزند حاج اسماعیل جراح است که از اطبای مشهور زمان خود بود که هم در دارالعلم شیراز و هم در هندوستان تحصیل طبابت کرده بود و درنتیجه هم در طب سنتی ایرانی و هم در طب آیوروِدای هندی استاد بود. ماهرخ شاید اولین زن طبیب در شیراز بود و پس از درگذشت حاج اسماعیل، سال ها در همان محکمه پدرش طبابت می کرد. ماهرخ بود که وقتی یدالله در طفولیت مادرش را از دست داد به پرورش او و خواهر و برادرش پرداخت.
یدالله طارمی حضور پررنگی در محافل و انجمن های شیراز، بخصوص انجمن های ادبی حافظ، خانه فریدون، و یاران یکشنبه داشت و آثارش در روزنامه ها و مجلات استانی و ملی منتشر می شد.
یدالله طارمی، آنطور که خودش می گوید، ابتدا به مکتب خانه رفت اما هنگام باز شدن یک مدرسه در محله، به کلاس سوم ابتدایی وارد شد. سپس دوره اول متوسطه را در مدرسه ای نزدیک آرامگاه شاه منظر گذراند و در دبیرستان شاپور دیپلم گرفت. او در سال ۱۳۴۰ با شرکت در دوره مکاتبه ای، فوق دیپلم مدیریت گرفت و سرانجام در سال ۱۳۵۷در پست معاونت اداری اداره کشاورزی بازنشسته شد.
