یدا

لغت نامه دهخدا

یدا. [ ی َ دُل ْ لاه ]( ع اِ مرکب ) دست خدا. ( یادداشت مؤلف ) :
خوانده اند از لوح دل شرح مناسک بهر آنک
در دل از خط یداﷲ صد دبستان دیده اند.
خاقانی.
|| کمک و احسان و نعمت و لطف و قدرت خدا: یداﷲ مع الجماعة. یداﷲ فوق ایدیکم. ( یادداشت مؤلف ). || ( اصطلاح پزشکی ) دوایی است از خون بز کرده که سنگ مثانه را بریزاند. ( بحر الجواهر ). نام علاجی برای بیماری حصاة. ( یادداشت مؤلف ). خون بز چهارساله که در اول پاییز گرفته باشند. ( تحفه حکیم مؤمن ).

یدا. [ ی َ دُل ْ لاه ] ( اِخ ) لقبی است که شیعه به علی بن ابیطالب علیهما السلام دهند. لقب امیرالمؤمنین علی علیه السلام. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به علی شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس