ید بیضاء

(به معنی دست سپید و نورانی) از معجزات حضرت موسی (ع) که در قرآن اشاره شده است، ازجمله در سوره قصص، آیه ۳۲ و سورۀ اعراف، آیه ۵. حضرت موسی چون دستش را از گریبان بیرون می آورد، ناگهان سپید و درخشان می شد و نوری مانند آفتاب از بین انگشتانش می درخشید. در زبان فارسی ید بیضا نمودن به معنی معجزنمایی و کارهای شگرف و دشوار کردن است.