یحیی مافی ( ۱۳۰۲–۱۳۹۲ ) یکی از اعضای مؤسس و عضو هیئت مدیره شورای کتاب کودک، از پایه گذاران مجتمع آموزشی مهران، آموزگار، کارشناس و پژوهشگر مسائل آموزشی و تربیتی بود. او به همراه همسرش، معصومه سهراب، از پیشگامان گشایش مدرسه های ملی در ایران بودند.
... [مشاهده متن کامل]
خانواده پدری یحیی مافی، کردتبار و از ایل مافی بودند. اجداد او، در دوره حکومت قاجار به دلیل سرپیچی از حکام قاجاری به سه نقطه از ایران ( خراسان، خرم آباد و روستاهای تاکستان ( قزوین ) ) کوچانده شدند. پدر یحیی در روستای معلم کلایه در الموت ساکن شد. در همان جا با دختری ازدواج کرد. اولین فرزندشان یحیی بود.
وقتی یحیی به سن مدرسه رفتن رسید، برای درس خواندن پیش عمویش رفت. عموی یحیی، در دوره حکومت رضاشاه به یکی از روستاهای اطراف چالوس تبعید شده بود و خود فرزندی نداشت. از آنجا که امکانات تحصیل برای کودکان در هم جای ایران وجود نداشت، عموی تبعیدی در نامه ای از پدر یحیی خواست او را برای تحصیل نزد او بفرستد. یحیی دورهٔ ابتدایی و سه سال اول دبیرستان را در شهسوار گذراند، در یکی از مدارس نوبنیادی که پایه گذار آن علی اصغر حکمت بود. اما چون دورهٔ دوم دبیرستان در شهسوار وجود نداشت، راهی تهران شد، تا هم کار کند و هم ادامهٔ تحصیل دهد. این زمان مصادف بود با جنگ جهانی دوم. او دیپلمش را در تهران گرفت و در چاپخانه ای مشغول به کار شد.
چاپخانه ای که یحیی در آن مشغول به کار شد، چاپخانهٔ ابوالحسن عمیدی نوری، از پایه گذاران جبهه ملی و از یاران مصدق، بود و روزنامهٔ داد را منتشر می کرد. عمیدی نوری مافی را تشویق کرد که در روزنامه هم کار کند. به این ترتیب، مافی با گروهی از برجسته ترین روزنامه نگاران و سیاست مداران ایران در دهه ۲۰ شمسی آشنا شد. در همین دوره یحیی مافی کار آموزگاری را با تدریس در مدارس شبانه تهران آغاز کرد. ازدواج با معصومه ( فرنگیس ) سهراب در سال ۱۳۲۹ هم سبب شد که انگیزه های هر دو برای کار در گستره آموزش و پرورش بیشتر شود.
در سال ۱۳۳۲ یحیی مافی با همکاری همسرش، معصومه سهراب کودکستان مهر و سپس در سال ۱۳۳۴ دبستان مهران را پایه گذاشتند که تا سال ۱۳۵۸ ( که به دستور شورای انقلاب، همهٔ مدارس ملی به دولتی تبدیل شدند ) به کار خود ادامه داد.
مجتمع آموزشی مهران، عضو انجمن ملی مدارس هماهنگ بود. در این انجمن، مدیران مدارس عضو، تجربیات خود را با هم مبادله می کردند، از مشکلاتشان می گفتند و برای پیدا کردن راهکارهای آموزشی و مدیریتی در سطح خرد و کلان هم اندیشی می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
خانواده پدری یحیی مافی، کردتبار و از ایل مافی بودند. اجداد او، در دوره حکومت قاجار به دلیل سرپیچی از حکام قاجاری به سه نقطه از ایران ( خراسان، خرم آباد و روستاهای تاکستان ( قزوین ) ) کوچانده شدند. پدر یحیی در روستای معلم کلایه در الموت ساکن شد. در همان جا با دختری ازدواج کرد. اولین فرزندشان یحیی بود.
وقتی یحیی به سن مدرسه رفتن رسید، برای درس خواندن پیش عمویش رفت. عموی یحیی، در دوره حکومت رضاشاه به یکی از روستاهای اطراف چالوس تبعید شده بود و خود فرزندی نداشت. از آنجا که امکانات تحصیل برای کودکان در هم جای ایران وجود نداشت، عموی تبعیدی در نامه ای از پدر یحیی خواست او را برای تحصیل نزد او بفرستد. یحیی دورهٔ ابتدایی و سه سال اول دبیرستان را در شهسوار گذراند، در یکی از مدارس نوبنیادی که پایه گذار آن علی اصغر حکمت بود. اما چون دورهٔ دوم دبیرستان در شهسوار وجود نداشت، راهی تهران شد، تا هم کار کند و هم ادامهٔ تحصیل دهد. این زمان مصادف بود با جنگ جهانی دوم. او دیپلمش را در تهران گرفت و در چاپخانه ای مشغول به کار شد.
چاپخانه ای که یحیی در آن مشغول به کار شد، چاپخانهٔ ابوالحسن عمیدی نوری، از پایه گذاران جبهه ملی و از یاران مصدق، بود و روزنامهٔ داد را منتشر می کرد. عمیدی نوری مافی را تشویق کرد که در روزنامه هم کار کند. به این ترتیب، مافی با گروهی از برجسته ترین روزنامه نگاران و سیاست مداران ایران در دهه ۲۰ شمسی آشنا شد. در همین دوره یحیی مافی کار آموزگاری را با تدریس در مدارس شبانه تهران آغاز کرد. ازدواج با معصومه ( فرنگیس ) سهراب در سال ۱۳۲۹ هم سبب شد که انگیزه های هر دو برای کار در گستره آموزش و پرورش بیشتر شود.
در سال ۱۳۳۲ یحیی مافی با همکاری همسرش، معصومه سهراب کودکستان مهر و سپس در سال ۱۳۳۴ دبستان مهران را پایه گذاشتند که تا سال ۱۳۵۸ ( که به دستور شورای انقلاب، همهٔ مدارس ملی به دولتی تبدیل شدند ) به کار خود ادامه داد.
مجتمع آموزشی مهران، عضو انجمن ملی مدارس هماهنگ بود. در این انجمن، مدیران مدارس عضو، تجربیات خود را با هم مبادله می کردند، از مشکلاتشان می گفتند و برای پیدا کردن راهکارهای آموزشی و مدیریتی در سطح خرد و کلان هم اندیشی می کردند.
