یحیی لاهوری. [ ی َح ْ یا ] ( اِخ ) یحیی خان لاهوری ابن میرزا بابر، اصلش از قوم افشار بود. پدرش به لاهور سکنی گزید و او به سال 1179 هَ. ق. در همانجا به دنیا آمد. پس از کسب علم و کمال نخست در خدمت و ملازمت محمد اعظم شاه و بعد درخدمت محمد فرخ سیر پادشاه شهید بود. و سپس به سردفتری دارالانشاء محمدشاه پادشاه سرافرازی یافت تا در سال 1202 هَ. ق. در همان شغل درگذشت. از اشعار اوست : ز فیض رعشه پیری به وجد آمد ایاغ من به رنگ گل ز باد صبح روشن شد چراغ من.