یحیی بک. [ ی َح ْ یا ب َ ] ( اِخ ) یکی از شعرای بزرگ و برگزیده عثمانی است. در قرن دهم هجری می زیست و از نژاد آرناؤد و منسوب به طایفه دوشرمه بود. به اجاق ینی چری درآمد و سمت تولیت و زعامت یافت. وی مردی مبادی آداب و خوش اخلاق و صاحب سیف و قلم بود. در تاریخ 990هَ. ق. در میهن خود درگذشت. خمسه ای مرکب از پنج منظومه زیر دارد: گنجینه راز. شاه و گدا. گلشن انوار. یوسف و زلیخا. وصول نامه. علاوه بر این دیوان قصائد وغزلیات نیز به یادگار گذارد. اشعارش متین و آبدار است. ( از قاموس الاعلام ترکی ). از شعرای زمان سلطان سلیمان و در سال 990 هَ. ق. زنده بوده است. او راست : 1- دیوان اشعار به ترکی. 2- خمسه. ( یادداشت مؤلف ).
