یَحیایِ شِروانی (شماخی ۸۱۳ ـ باکو ۸۶۷ق)
متخلص به خلوتی، فقیه و شاعر ایرانی. در جوانی به دستگاه شروان شاهان پیوست و نزد خلیل اول شروان شاه تقرب یافت. سید یحیی از دانشمندان بلندآوازۀ روزگار خود بود و در ایران و پاره ای از سرزمین های اسلامی، مانند آسیای صغیر، عربستان و برخی نواحی بالکان آوازه داشت. در تبریز و بردعه حلقۀ درس داشت. آرامگاهش در حیاط کاخ شروان شاهان در باکوست. از او هجده اثر به فارسی، عربی و ترکی باقی مانده و شماری از آن ها در ترکیه به چاپ رسیده است. از آثارش: اسرار الطالبین که مشهورترین است؛ شفاءالاسرار؛ اسرارالوحی؛ کشف القلوب؛ اسرارالوضوء؛ رموزالاشارات؛ شرح سؤالات گلشن راز؛ منازل العارفین.
متخلص به خلوتی، فقیه و شاعر ایرانی. در جوانی به دستگاه شروان شاهان پیوست و نزد خلیل اول شروان شاه تقرب یافت. سید یحیی از دانشمندان بلندآوازۀ روزگار خود بود و در ایران و پاره ای از سرزمین های اسلامی، مانند آسیای صغیر، عربستان و برخی نواحی بالکان آوازه داشت. در تبریز و بردعه حلقۀ درس داشت. آرامگاهش در حیاط کاخ شروان شاهان در باکوست. از او هجده اثر به فارسی، عربی و ترکی باقی مانده و شماری از آن ها در ترکیه به چاپ رسیده است. از آثارش: اسرار الطالبین که مشهورترین است؛ شفاءالاسرار؛ اسرارالوحی؛ کشف القلوب؛ اسرارالوضوء؛ رموزالاشارات؛ شرح سؤالات گلشن راز؛ منازل العارفین.
wikijoo: یحیای_شروانی_(شماخی_۸۱۳_ـ_باکو_۸۶۷ق)