یجلیها

[ویکی الکتاب] معنی لَا یُجَلِّیهَا: آشکارش نمی کند
ریشه کلمه:
جلو (۵ بار)
ها (۱۳۹۹ بار)

(بر وزن فلس) آشکار شدن. «جَلی لِیَ الْاَمْرُ: وَضَحَ» (صحاح) لازم و متعدی هر دو آمده است بگو علم قیامت فقط نزد پروردگار من است جز او در وقتش آن را ظاهر نمی‏کند و به مجود نمی‏آورد. ، ضمیر «جَلّیها» به «الشَّمس» بر می‏گردد مجمع البیان به ظلمت که از فحوای کلام به نظر میاید بر گردانده است ولی حفظ ظاهر بهتر است. یعنی قسم به آفتاب و روشنائیش، قسم به ماده که از پی آن بر آید. قسم به روز که آفتاب را ظاهر و آشکار می‏سازد. نور آفتاب پیوسته در فضا هست ولی آمدن روز که حرکت زمین است آفتاب را ظاهر می‏کند چون پروردگارش بر کوه آشکار شد آنرا ریز ریز کرد و موسی بیهوش افتاد. مفسّرین والامقام در تفسیر آیه دست و پا زده‏اند. دراینکه خدا جسم و جسمانی و قابل رؤیت نیست شکی نداریم شاید مراد از تجلّی توجّ به خصوصی است که کوه طاقت آن را نیاورد و از بین رفت، ریز ریز شدن کوه از بین رفتن آن است و بر موسی روشن شد که چون کوه با آن محکمی طاقت نخواهد آورد. المیزان در ذیل آیه و ما قبل آن بیانی شیرین و تحقیقی لطیف دارد. جلاء خروج از شهر و یا اخراج از آن است (صحاح) و آن با معنای اصلی مغایرت ظهور است گوئی شخص در شهر مخفی است و با خروج آشکار می‏شود. آیه درباره بیرون راندن یهود از اطراف مدینه است یعنی: اگر خدا بیرون رفتن را برای آنها ننوشته بود آنها را در دنیا جور دیگر عذاب می‏کرد...