یتخبطه

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی یَتَخَبَّطُهُ: او را آشفته حال کرده -تعادل روانی و عقلیاش را مختل ساخته (کلمه خبط به معنای کج و معوج وغیر طبیعی و نا منظم راه رفتن است )
ریشه کلمه:
خبط (۱ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)

«یَتَخَبَّطُهُ» از مادّه «خَبْط» به معنای عدم حفظ تعادل بدن به هنگام راه رفتن یا برخاستن است.
ضرب شدید. «خبطه بخبطه: ضربه شدیداً» (قاموس) راغب آن را نا هموار زدن گفته مثل زدن درخت به عصا و زدن شتر پایش را به زمین. درباره مکّه و مدینه نقل شده: «نهی ان یخبط شجرها» نهی فرمود از اینکه درخت مکّه و گوید: خبط شجر آن است که درخت را با عصا بزنی تا برگش بریزد. در اقرب هست «تخبّطه: ضربه شدیداً» . مسّ در آیه به معنی جنون و ممسوس به معنی مجنون است (کشّاف) راغب گوید: آن کنایه از جنون است «من المسّ» متعلّق به «یتخبّطه» است و «من» برای بیان است (مجمع). معنی آیه چنین می‏شود: کسانیکه ربا می‏خورند بر نمی‏خیزد (زندگی نمی‏کنند) مگر مانند کسی که شیطان به او دیوانگی و اختلال حوّاس رسانده باشد. زیرا آنها می‏گویند بیع مثل رباست حال آنکه خدا بیع را حلال و ربا را حرام کرده است. ارباب تفاسیر «لا یقومون» را به معنی برخاستن از قبر در روز حشر گرفته و گفته‏اند: ربا خواران دیوانه از قبر سر بر می‏دارند ولی قید «ذلِکَ بِاَنَّهمْ قالُوا...» مانع از این معنی است . در المنار و المیزان آن را قیام زندگی گرفته یعنی: ایستادن چنین مردان در زندگی مثل شخص دیوانه است زیرا طریق متعادل زندگی آن است که معاوضه پول با نان و شخصیکه پول را با پول با اضافه معاوضه می‏کند از طریق متعادل خارج شده و مثل دیوانه است . و امّا مؤثر بودن شیطان در جنون. در المنار پس از نقض و اثبات احتمال داده که مراد از شیطان در آیه میکرب باشد و پیداست که میکرب باشد و پیداست که میکرب علت پیدایش بسیاری از امراض است و گوید: این سخن را تأویل روایتی که نقل شده:«الطاعون من و خزالجنّ» یعنی طاعون از ضربت جنّ را شأنی هست، یقینی است . نگارنده: احتمال المنار را قریب می‏دانم، شیطان به معنی شریر و موذی است و در غیر ابلیس نیز به کار رفته است مثل . بنابراین شاید مراد از شیطان میکرب باشد و در «ایّوب» درباره آیه «مَسَنّیَ الشَیطانُ بِنُصبٍ وَ عذابٍ» نیز احتمال دادیم که وسوسه است نه اینکه شیطان سبب بیماری او بود. ولی از انصاف نباید گذشت که: ظهور «یَتَخَبَّطُهُ الشَیْطانُ مِنَ الْمَسِّ» در ابلیس و جنّ است و اللّه العالم. و امّا آنچه زمخشری و بیضاوی گفته که این سخن بنا بر معمول عدب است که درباره جنّ چنین عقیده داشتند. سخنی بی پایه و باطل است زیرا قرآن مجید این مطلب به صورت قبول نقل می‏کند اگر رسوم عرب در نظر بود هرگز چنان در قالب قبول نمی‏آورد.

پیشنهاد کاربران

توضیات اشاره به آیه 275 سوره بقره است:
الَّذِینَ یَأْکُلُونَ الرِّبَا لاَ یَقُومُونَ إِلاَّ کَمَا یَقُومُ الَّذِی یَتَخَبَّطُهُ الشَّیْطَانُ مِنَ الْمَسِّ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُواْ إِنَّمَا الْبَیْعُ مِثْلُ الرِّبَا وَأَحَلَّ اللّهُ الْبَیْعَ وَحَرَّمَ الرِّبَا فَمَن جَاءهُ مَوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَانتَهَىَ فَلَهُ مَا سَلَفَ وَأَمْرُهُ إِلَى اللّهِ وَمَنْ عَادَ فَأُوْلَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ
...
[مشاهده متن کامل]

آنان که ربا میخورند، در قیامت چون کسانی از قبر برمیخیزند که به افسون شیطان دیوانه شده باشند. و این به کیفر آن است که گفتند: ربا نیز چون معامله است. در حالی که خدا معامله را حلال و ربا را حرام کرده است. هر کس که موعظه خدا به او رسید و از رباخوارى باز ایستاد، خدا از گناهان پیشین او درگذرد و کارش به خدا واگذار میشود. و آنان که بدان کار بازگردند، اهل جهنّمند و جاودانه در آن خواهند بود.