یاژه

لغت نامه دهخدا

یاژه. [ ژَ / ژِ ] ( ص ، اِ ) هرزه و هذیان و بیهوده. ( از فرهنگ شعوری ج 2 ورق 447 ). سخنهای بی معنی و هر چیز بیهوده و بی حاصل و باطل. ( ناظم الاطباء ). اماظاهراً کلمه دگرگون شده یاره است. || مردم اوباش و آواره. ( ناظم الاطباء ). مبدل یاوه است. || کسی که معروف به حماقت و نادانی باشد. ( ناظم الاطباء ). ظاهراً دگرگون شده یاوه است. در هر سه مورد رجوع به یاوه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس