یانع

لغت نامه دهخدا

یانع. [ ن ِ ] ( ع ص ) ثمر رسیده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ): ثمر یانع؛ میوه رسیده. ( از ناظم الاطباء ). میوه رسیده و پخته. ( غیاث اللغات ). مقابل نارس. مقابل کال و نارسیده و خام :
و عقیب هذا الرش سیل دافع
و وراء هذا النبت روض یانع.
؟ ( از سندبادنامه ص 9 ).
التمر یانع و الناطور غیرمانع. ( گلستان سعدی ).
عیش ترا مانع و محظور نیست
تمر بود یانع و ناطور نیست.
ایرج میرزا.
ج ، یَنع.( آنندراج ) ( اقرب الموارد ). || سرخ از هر چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، یَنع.( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) :
و کأنما اثر الدموع بخدها
طل تساقط فوق ورد یانع.
سعیدبن حمیدالکاتب.
|| ( اِ ) طاس چوبین که در آن شراب خورند و این لفظ ترکی است لیکن مننسکی به سند فرهنگ شعوری می نویسد که یانع و یانعی طاسی است که از شاخ کرگدن سازند. ( اما سخت پیداست که یانع در این مورد دگرگون شده کلمه بالغ است ). رجوع به بالغ شود. ( یادداشت لغت نامه ).

فرهنگ فارسی

( اسم صفت ) رسیده : عیش ترا مانع و محظور نیست تمر بود یانع و ناطورنیست . ( ایرح میرزا )
ثمر رسیده ثمر یانع

فرهنگ معین

(ن ) [ ع . ] (اِفا. ص . ) رسیده .

فرهنگ عمید

رسیده، ویژگی میوۀ رسیده.

پیشنهاد کاربران

بپرس