یانسن آیین. یانْسِن، آیین (Jansenism)
(یا: یانسنیسم) آموزۀ مسیحی کورنلیوس یانسنکه کلیسای کاتولیک رومی فرانسه را در نیمۀ قرن ۱۷ دچار اختلاف کرد. یانسن گرایی با تأکید بر آموزۀ تقدیرگرای قدیس اوگوستین هیپوییمورد حمایت بلز پاسکالو آنتوان آرنو(متکلّم مرتبط با دیر«پور روآیال») قرار گرفت. یانسن گرایاندر ۱۷۱۹ تکفیر شدند. یانسن گرایان معتقد بودند که انسان نه به نیروی ارادۀ خود، بلکه با عنایتالهی نجات می یابد؛ زیرا ابتکار عمل روحانی به تمامی در دست خداوند است. یسوعیانمخالف آنان بودند چون اعتقاد داشتند که ممارست روحانی اراده را معطوف به خدا می کند. یانسن گرایان نخست در ۱۶۵۳ بدعتگرااعلام شدند. در ۱۷۱۳ اثری یانسن گرایانه از پاسکیه کِنِل(۱۶۴۳ـ۱۷۱۹)، رهبر حزب یانسنی، را پاپکلمنس یازدهممحکوم کرد. پس از مرگ کنل، یانسن گرایی تشکل خود را در فرانسه ازدست داد؛ اما در هلند دوام آورد و در ۱۷۲۳،کلیسای رهبانی اش به ریاست اسقفاوترختمستقر شد.
(یا: یانسنیسم) آموزۀ مسیحی کورنلیوس یانسنکه کلیسای کاتولیک رومی فرانسه را در نیمۀ قرن ۱۷ دچار اختلاف کرد. یانسن گرایی با تأکید بر آموزۀ تقدیرگرای قدیس اوگوستین هیپوییمورد حمایت بلز پاسکالو آنتوان آرنو(متکلّم مرتبط با دیر«پور روآیال») قرار گرفت. یانسن گرایاندر ۱۷۱۹ تکفیر شدند. یانسن گرایان معتقد بودند که انسان نه به نیروی ارادۀ خود، بلکه با عنایتالهی نجات می یابد؛ زیرا ابتکار عمل روحانی به تمامی در دست خداوند است. یسوعیانمخالف آنان بودند چون اعتقاد داشتند که ممارست روحانی اراده را معطوف به خدا می کند. یانسن گرایان نخست در ۱۶۵۳ بدعتگرااعلام شدند. در ۱۷۱۳ اثری یانسن گرایانه از پاسکیه کِنِل(۱۶۴۳ـ۱۷۱۹)، رهبر حزب یانسنی، را پاپکلمنس یازدهممحکوم کرد. پس از مرگ کنل، یانسن گرایی تشکل خود را در فرانسه ازدست داد؛ اما در هلند دوام آورد و در ۱۷۲۳،کلیسای رهبانی اش به ریاست اسقفاوترختمستقر شد.
wikijoo: یانسن،_آیین