یانزی

بدین طریق معلوم می گردد که اصطلاح یانزی در مورد پیشوا یا پادشاه ظاهرا نه فقط میان کاسیان شیوع داشته بلکه نزد کوتیان نیز متداول بوده است. آیا این پدیده از قرابت زبانی ایشان حکایت می کند؟ البته ممکن است که چنین اصطلاحی را کوتیان از کاسیان یا کاسیان از کوتیان به وام گرفته باشند ولی در عین حال این احتمال نیز وجود دارد که دو گروه قومی مزبور - کاسی و کوتی - از لحاظ زبان تا حدی قرابت داشته اند. پسوند - ش و آش - را که خاص زبان کاسی است با پسوند - اوش و یش - که ویژه زبان کوتی است مقایسه کنید.
شلمانصر سوم او را به فرمان روایی برگزید اما در سال ۸۳۴ ( پیش از میلاد ) یانزی از اطاعت آشور سر باز زد و باعث شورش واعزام نیروهای شلمانصر به ماد گردید.
نیروی آشوری از شمال شرقی از روی گردنه خاشمار به نامار وارد شد. پس از ازبین رفتن دژهای نامار و به دست آوردن ثروت آن ها را به کوه بردند کار چپاول را به سرعت انجام دادند و زمان کافی برای عملیات بیشتر در خلل همین نبرد تأمین شد. آشورها به سرزمین ماد برای غارت حرکت کردند که یانزی می بایست در آنجا گریخته باشد بنابراین بهانه برای یورش ایجاد شده بود. شلمانصر سوم موقع ورود خود به پارسوا، ناگهان خود را در محدوده های ایران باستان پیدا کرد. آشوریان پس از عبور از کوه ها در جهت سرزمین پست دریاچه ارومیه وارد ایالت مسی در سرچشمه های رود جغتو شدند و از آنجا بدون فرود به دره ان، کوه ها را به سوی شرق درنوردیدند و وارد سرزمین ماد شدند که نخستین بار در منابع آشوری با نام «امادای» ذکر شده است. سپس سپاه از نواحی آرازیاش و خارخار در بخش علیای حوضه سفید رود گذر کردند. آشوریان تعدادی را به اسیری بردند و خود را به عنوان پادشاهان و اربابان آنجا تصور می کردند در خاخار تصویر پادشاهشان را کنده کاری کردند سپس آنجا را ترک، و اسرای یانزی را باخود بردند ولی در ماد مستقر نشدند.